Ο παπαγάλος υδραυλικός της Ιωάννας Νταρίλλη είναι ένα έξυπνο παραμύθι για μικρά παιδιά. Με αλληγορικό τρόπο περνάει μηνύματα για τον σωστό τρόπο μάθησης, ο οποίος φυσικά δεν είναι η παπαγαλία, και για την ελευθερία που πρέπει να δίνεται στο ίδιο το παιδί για να αποφασίσει τι θέλει να σπουδάσει και να γίνει όταν μεγαλώσει, αφού η ζωή είναι αποκλειστικά δική του και έχει το δικαίωμα να κάνει τις επιλογές του και να ακολουθήσει τις δικές του επιθυμίες.
Στο σχολείο ενός μακρινού χωριού, λοιπόν, δημιουργείται τμήμα για πουλιά με δασκάλα και διευθύντρια τη σοφή κουκουβάγια. Όλοι οι γονείς θέλουν τα παιδιά τους μορφωμένα, γιατί «όπως έλεγε και μια παροιμία των πουλιών: πουλί αγράμματο, ξύλο απελέκητο!» Η μητέρα του παπαγάλου μας, ειδικά, θέλει να γίνει γιατρός, γιατί ήταν ένα δικό της όνειρο που δεν κατάφερε να το πραγματοποιήσει.
Ο παπαγάλος μαθαίνει απ’ έξω ολόκληρα τα βιβλία παπαγαλίζοντας, θα μπορούσε ίσως να γίνει και γιατρός, αλλά δεν είναι δικό του όνειρο και η πίεση που του ασκεί η μητέρα του τον αγχώνει και δεν μπορεί να χαρεί τη σχολική ζωή και να παίξει ξέγνοιαστα με τους φίλους και συμμαθητές του, κάτι που είναι πολύ σημαντικό για την ομαλή ανάπτυξη των παιδιών. Επίσης, αν δεν του ψιθυρίσει ο συμμαθητής του την πρώτη λέξη, ο παπαγάλος δεν μπορεί να αρχίσει να λέει το μάθημα, γιατί δεν έχει αποκτήσει κριτική σκέψη. Και η μητέρα του όλο και καυχιέται για εκείνον στις φίλες της…
Τι θα γίνει τελικά; Ο παπαγάλος μας θα συνεχίσει να καταπιέζεται; Ένας σεισμός που θα γίνει και θα έχει ως αποτέλεσμα να χαλάσει η βρύση του σχολείου και οι μαθητές να μην μπορούν να πιουν νερό μπορεί να αλλάξει την κατάσταση για τον μικρό μας παπαγάλο; Η μητέρα του θα δεχτεί να ακολουθήσει ένα διαφορετικό επάγγελμα, όπως αυτό του υδραυλικού;
Όμορφο παραμύθι, σύντομο, ξεκούραστο, διασκεδαστικό με λίγο χιούμορ και παράλληλα διδακτικό με έμμεσο τρόπο. Έχει μια συμπαθητική εικονογράφηση και μια ιδιαιτερότητα… Εξιστορείται με δύο τρόπους! Και πεζά, και έμμετρα!
Βιογραφικό συγγραφέως:
Η Ιωάννα Νταρίλλη είναι κατά βάση Θεσσαλονικιά. Όμως, όπου η καρδιά αγαπά, νιώθει τόπο της. Παίζει κι αισθάνεται με λέξεις, εικόνες και μουσικές. Ονειροπολεί κι έπειτα προσγειώνεται για να ξαναπετάξει. Εκ γενετής χαρακτηριστικό ή επιλογή επιβίωσης, διόλου δεν έχει σημασία. Περιουσιακά στοιχεία θεωρεί μόνο τους άυλους τίτλους της αγάπης και της φιλίας. Βασικό κίνητρο ζωής, η αγάπη για τον άνθρωπο και την ελευθερία. Η φθαρτότητα της ύπαρξης, η μόνη της σιγουριά. Προσπαθεί να μην ελπίζει, αλλά δεν το έχει κατορθώσει ακόμη.
Αφιέρωσε εννέα χρόνια για σπουδές στα παιδαγωγικά και την ειδική αγωγή κι αντλεί ικανοποίηση από τον εργασιακό της βίο αξιολογώντας μαθητές και υποστηρίζοντας γονείς και εκπαιδευτικούς, στο 1ο ΚΕ.Δ.Α.Σ.Υ. Αν. Θεσσαλονίκης.
Λέξεις της βρίσκονται σε παλιά τετράδια, περιοδικά, εφημερίδες, υπολογιστές και σε βιβλία:
• «Έτσι ρετρό σ’ αγάπησα», διηγήματα, εκδόσεις «Έλυτρο».
• «Νωρίς που έφυγες», ποίημα εικονογραφημένο, εκδόσεις «ζουζούνι».
• «Πως γίνεται η αγάπη», ποίημα εικονογραφημένο, εκδόσεις «ζουζούνι».
• «Πάμε ξανά», ποίημα εικονογραφημένο, εκδόσεις «ζουζούνι».
