Τα σημερινά παιδιά περνούν από μικρά αρκετή ώρα στο διαδίκτυο, το οποίο έχει γίνει ένα πεδίο κοινωνικών συναναστροφών και επικοινωνίας μεταξύ συνομηλίκων. Μοιάζει, με λίγα λόγια, με μια προέκταση της σχολικής αυλής, της γειτονιάς και της πλατείας. Δυστυχώς, σε αυτά τα μέρη δεν συναντούμε μόνο καλές, αλλά και δυσάρεστες συμπεριφορές όπως είναι το bullying. Στο διαδίκτυο, μάλιστα, είναι πιο εύκολο να εκφοβίσεις κάποιον πίσω από την κάλυψη της ανωνυμίας ή της μάζας.
Για εμάς τους γονείς, είναι σημαντικό να αντιληφθούμε εάν το παιδί μας είναι θύμα διαδικτυακού bullying από νωρίς, πριν γιγαντωθεί το φαινόμενο και βλάψει ανεπανόρθωτα την ψυχολογία του. Αυτό μπορεί να γίνει, εάν έχουμε το νου μας για τα παρακάτω σημάδια:
Κακά τα ψέμματα, τα παιδιά μας και οι οθόνες είναι φίλοι αχώριστοι και λίγα πράγματα θα μπορούσαν να κάνουν ένα παιδί να ελαττώσει τη χρήση τους στο ελάχιστο δυνατό. Ένα από αυτά είναι και αν οι οθόνες κρύβουν κάποιον άμεσο κίνδυνο για το παιδί, όπως είναι το διαδικτυακό bullying, που μετατρέπει το κινητό, το τάμπλετ ή τον υπολογιστή του σε μια ψυχολογική φυλακή απ’ την οποία δεν μπορεί να ξεφύγει.
Τσεκάρει συνέχεια και με νευρικότητα το κινητό του
Ένα παιδί που αποτελεί θύμα διαδικτυακού bullying δεν είναι ανάγκη να κλείσει εντελώς τις συσκευές του. Αν, όμως, περνάει δύσκολα εξαιτίας μιας online επίθεσης διαρκείας από συνομήλικούς του, μπορεί να παρουσιάσει πολύ διαφορετική συμπεριφορά κατά τη χρήση. Θα τσεκάρει συνέχεια το κινητό του με έκδηλη νευρικότητα και μια εμφανή αγωνία για το τι μπορεί να αντικρύσει στην οθόνη του.
Παρουσιάζει ραγδαίες αλλαγές στη συμπεριφορά του
Σίγουρα, μεγαλώνοντας και χτίζοντας τη δική τους κοινωνική ζωή, τα παιδιά μας αλλάζουν, αλλά για εμάς που τα ζούμε καθημερινά οι αλλαγές αυτές έρχονται σταδιακά και οργανικά, δεν μας ξενίζουν. Γι’ αυτό και αν παρατηρήσουμε ραγδαίες αλλαγές στη συμπεριφορά του παιδιού μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα (π.χ. κυκλοθυμία, αδικαιολόγητα νεύρα, μυστικοπάθεια) είναι ένα καμπανάκι ότι του συμβαίνει κάτι άσχημο.
Δεν θέλει να μιλάει για το σχολείο ή τους φίλους του
Μια συνηθισμένη κουβέντα που κάνουμε με τα παιδιά μας είναι γύρω απ’ το πως πέρασαν τη μέρα τους στο σχολείο ή στη βόλτα με τους φίλους τους. Εκτός από μια μορφή καθημερινής επικοινωνίας με το παιδί μας, η απλή αυτή κουβέντα είναι κι ένας καλός τρόπος να καταλαβαίνουμε αν του συμβαίνει κάτι δυσάρεστο. Εάν π.χ. το παιδί αντιμετωπίζει το bullying των συμμαθητών του, αυτή ειναι μια κουβέντα που θα θέλει να αποφύγει τελείως.
Απομονώνεται για ώρες στο δωμάτιό του
Πακέτο με αυτή την αλλαγή στη συμπεριφορά του πηγαίνει και η σταδιακή απομόνωση, χωρίς κανένα προφανή λόγο. Το παιδί αρχίζει να κλείνεται στο δωμάτιό του με τις ώρες είτε για να μην βρεθεί αντιμέτωπο με ό,τι του συμβαίνει είτε για να μη χρειαστεί να απαντήσει στις ερωτήσεις μας. Άλλες φορές μπορεί να είναι απλώς μια φάση που διεκδικεί την ιδιωτικότητά του, σε κάθε περίπτωση, όμως, δεν πρέπει να εφησυχάζουμε.
Παρουσιάζει ανεξήγητα ψυχοσωματικά συμπτώματα
Το διαδικτυακό bullying δεν μην αφήνει σημάδια στο σώμα του παιδιού, αφήνει όμως στην ψυχή του και εάν συνεχιστεί για καιρό, το παιδί μπορεί να εμφανίσει διάφορα ψυχοσωματικά όπως εξανθήματα, φαγούρες, πονοκεφάλους κλπ. Είναι φυσιολογικό, αφού μιλάμε για ένα καθημερινό άγχος ενός αδιάκοπου και απρόβλεπτου εκφοβισμού (λόγω της φύσης των διαδικτυακών μέσων) που δεν δίνει χρόνο στο παιδί να ηρεμήσει και να το διαχειριστεί.