Πώς μία ανεξάρτητη ταινία από τον Σον Μπέικερ σάρωσε στα Όσκαρ και άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα στον παγκόσμιο κινηματογράφο;
Το 2025 ήταν μία εντυπωσιακή χρονιά, με πολλές δυνατές κυκλοφορίες, διεθνείς συμπαραγωγές και καλλιτεχνικές εκπλήξεις. Ωστόσο, μία ταινία κατάφερε να κυριαρχήσει τόσο τις καρδιές των θεατών όσο και στις αίθουσες των βραβείων: το Anora του Σον Μπέικερ.
Η ταινία αφηγείται την ιστορία μιας νεαρής εργαζόμενης του σεξ στο Μπρούκλιν, η οποία παντρεύεται ξαφνικά τον γιο ενός Ρώσου ολιγάρχη. Αυτό το ανορθόδοξο σενάριο οδηγεί σε μία σειρά από κωμικοτραγικές καταστάσεις, με έντονο κοινωνικό σχόλιο και συγκινητικές στιγμές. Ο Μπέικερ, με το γνώριμο ανεξάρτητο βλέμμα του, καταφέρνει να συνδιάσει το ρεαλισμό με την ευαισθησία, προσφέροντας ένα φιλμ γεμάτο ανθρωπία και ουσία.
Το Anora σάρωσε τα 97α Βραβεία Όσκαρ, αποσπώντας πέντε χρυσά αγαλματίδια: Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Πρωτότυπου σεναρίου, Μοντάζ και Α’ Γυναικείου Ρόλου για τη Μάικι Μάντισον. Ο ίδιος ο Μπέικερ έκανε ρεκόρ, ισοφαρίζοντας το ιστορικό κατόρθωμα του Γουόλτ Ντίσνεϊ με τέσσερα προσωπικά Όσκαρ. Παράλληλα, η ταινία είχε ήδη βραβευθεί με τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες και βρέθηκε στις λίστες των κορυφαίων φιλμ τις χρονιάς από μεγάλα κινηματογραφικά ινστιτούτα.
Αν και το Anora μονοπώλησε τη συζήτηση, δεν ήταν η μόνη συμαντική παραγωγή του 2025. Το The Brutalist εντυπωσίασε με τη αισθητική του και χάρισε στον Άντριεν Μπρόντι το Όσκαρ Α’΄Ανδρικού Ρόλου. Η μουσικοκοινωνική ταινία Emilia Perez έφερε στο προσκήνιο τη Ζόι Σαλντάνα, ενώ το animation Flow από τη Λετονία απέσπασε διεθνή αναγνώριση.
Το Anora, ωστόσο, κατάφερε κάτι σπάνιο: να συγκινήσει, να προβληματίσει και να ψυχαγωγίσει ταυτόχρονα. Σε μία εποχή υπερπαραγωγών και εφέ, υπενθύμισε πως η αλήθεια, η απλότητα και η ανθρώπινη ιστορία παραμένουν τα πιο ισχυρά εργαλεία της κινηματογραφικής τέχνης.