Κανείς γονιός δεν θέλει τα παιδιά του να νιώθουν ανασφάλεια ή να βρίσκονται συνεχώς σε κατάσταση άμυνας, με τα νεύρα τεντωμένα. Παρ’ όλ’ αυτά, πολλοί από εμάς τείνουμε επαναλαμβάνουμε συμπεριφορές που προκαλούν ανασφάλεια και νευρικότητα στα παιδιά, απλώς επειδή δεν τις αντιλαμβανόμαστε ως επιζήμιες. Καλό είναι, όμως, να εξετάζουμε κάθε τόσο τι κάνουμε λάθος και να το διορθώνουμε πριν να δούμε τον ανεπιθύμητο αντίκτυπο στα παιδιά μας.
Είμαστε οι ίδιοι αναποφάσιστοι και νευρικοί
Ένα μικρό παιδί που δεν γνωρίζει ακριβώς τι συμβαίνει γύρω του και βρίσκεται κάθε τόσο σε συνθήκες που είναι καινούργιες για εκείνο, στρέφει το βλεμμα του προς τους γονείς για να λάβει τα μηνύματα που θα το καθησυχάσουν. Εάν εμείς οι ίδιοι δεν δείχνουμε σίγουροι, αποφασιστικοί και ψύχραιμοι, το παιδί μας δεν πορεί παρά να εισπράξει τη δική μας ανασφάλεια και να τη βιώσει πολλαπλάσια.
Ξεχνάμε τους κανόνες που οι ίδιοι επιβάλαμε
Τα όρια και οι κανόνες που βάζουν οι γονείς έχουν τεράστια σημασία για την εύρυθμη λειτουργία της οικογένειας. Το δύσκολο, βέβαια, είναι να τα τηρούμε όλα αυτά και εμείς που τα έχουμε θεσπίσει, αλλιώς πώς μπορούμε να περιμένουμε απ’ το παιδί να τα τηρεί κατά γράμμα; Δεν είναι εύκολο να μεγαλώνεις ένα παιδί διά του παραδείγματος, είναι όμως ο καλύτερος τρόπος να κερδίζεις την εμπιστοσύνη του και να του εμπνέεις σιγουριά.
Δωροδοκούμε και επιβραβεύουμε αλόγιστα…
Μία από τις προκλήσεις που κάθε γονιός αντιμετωπίζει με το παιδί του είναι το πώς θα το κάνει να πειθαρχήσει και να μάθει τι πρέπει να κάνει και τι όχι. Είναι μια πολύ λεπτή υπόθεση και ο έλεγχος μπορεί να χαθεί ανά πάσα στιγμή, όποια μέθοδο και αν διαλέξει κανείς. Πολλές φορές, για παράδειγμα, επιλέγουμε την επιβράβευση, αλλά την εφαρμόζουμε τόσο συχνά που γίνεται δωροδοκία και μόλις αλλάξουμε στάση, το παιδί χάνει τη γη από τα πόδια του.
… ή απειλούμε και τιμωρούμε αλόγιστα
Άλλες φορές πάλι, γινόμαστε τιμωρητικοί χωρίς να υπάρχει λόγος ή ξεστομίζουμε απειλές που μόνο σύγχυση φέρνουν στο παιδί και ελάχιστα το βοηθούν να κατανοήσει τι θέλουμε από εκείνο και γιατί πρέπει να το κάνει. Σε κάθε περίπτωση, είναι σημαντικό να μην κάνουμε κατάχρηση των εργαλείων μας, αλλά να προσπαθούμε να παραμένουμε ψύχραιμοι και να εξηγούμε στο παιδί τι συμβαίνει αντί να καταφεύγουμε σε εύκολες λύσεις που εντείνουν τελικά το πρόβλημα.
Συμπεριφερόμαστε άσχημα σε μέλη της οικογένειας
Για ένα μικρό παιδί, η οικογένεια – και το ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον – είναι ένα καταφύγιο αγάπης και ηρεμίας. Δεν πρέπει, με λίγα λόγια, να του δίνουμε την αντίθετη εντύπωση καυγαδίζοντας μπροστά του ή μιλώντας άσχημα σε συζύγους, παππούδες και άλλους κοντινούς μας ανθρώπους. Δεν θέλει πολύ ένα παιδί να νιώσει πως τα όρια του «καταφύγιου» είναι πολύ στενά και πως το οικείο του περιβάλλον είναι εχθρικό.