Φόβος: τα παιδιά φοβούνται ότι θα πέσουν θύματα βίας και γίνονται πιο δειλά.
Απευαισθητοποίηση: τα παιδιά σταδιακά φυσιολογικοποιούν τη βία και δείχνουν λιγότερη ευαισθησία στον πόνο του άλλου.
Αναζητούν περισσότερη βία: τα παιδιά εκδηλώνουν διάφορες μορφές βίας τα ίδια στην πραγματική τους ζωή, αναζητούν να παρακολουθούν περισσότερη βία στην τηλεόραση, εισάγουν την βία στο παιχνίδι τους κτλ.
Επιθετικότητα: τα παιδιά γίνονται περισσότερο επιθετικά και οδηγούνται σε παραβατικές συμπεριφορές.
Υπερκινητικότητα: τα παιδιά γίνονται περισσότερο ευερέθιστα και υπερκινητικά, κάτι το οποίο πολύ εύκολα παρατηρεί ένας γονέας στο παιδί του με το που θα κλείσει η τηλεόραση και τα videogames (xbox, playstation κτλ)
Τι μπορεί να κάνει ο γονέας
Δεν χρησιμοποιούμε την τηλεόραση, το tablet, smartphone και τις παιχνιδομηχανές ως νταντά.
Προτού αγοράσουμε ένα παιχνίδι ή επιτρέψουμε στο παιδί μας να εκτεθεί σε κάποιο πρόγραμμα/videogame κτλ, ενημερωνόμαστε πάντα για το περιεχόμενο του, το ηλικιακό επιτρεπτό όριο και το αν περιέχει βία.
Φροντίζουμε το παιδί μας να παρακολουθεί προγράμματα τα οποία έχουν θετικά πρότυπα συμπεριφοράς.
Συζητάμε με το παιδί μας για τις επιπτώσεις των βίαιων προγραμμάτων/παιχνιδιών στον ψυχισμό και την συμπεριφορά του.
Προάγουμε την αξία της καλοσύνης, της συνεργασίας, της φιλίας και της φροντίδας του άλλου.
Παρακολουθούμε τηλεόραση μαζί με το παιδί μας, παίζουμε videogames μαζί του και συζητάμε για την εικονική πραγματικότητα της βίας.
Δεν βάζουμε τηλεόραση ή παιχνιδομηχανές στο δωμάτιο του παιδιού, αλλά σε κοινόχρηστο χώρο του σπιτιού.
Λειτουργούμε ως πρότυπο για το παιδί μας
Δεν επιβραβεύω το παιδί με επιπλέον χρόνο σε βίαια videogames.
