Συγκεκριμένα, σε ανάρτησή τους στο Facebook, έγραψαν:

«Είμαστε στο πάρκο και έρχεται η στιγμή που πρέπει να επιστρέψουμε στο σπίτι. Είναι ώρα φαγητού, το μωρό κλαίει επειδή πεινάει αλλά  το νήπιό μας αρνείται να μας ακολουθήσει. Αντίθετα, μας αγνοεί και συνεχίζει απτόητο το παιχνίδι του. Πόσες φορές έχουμε δει ή ζήσει τέτοιες σκηνές; Και πόσες φορές έχουμε φτάσει στα όριά μας μην ξέροντας πώς να χειριστούμε την κατάσταση;

Και τότε είναι που του λέμε “Εγώ φεύγω”. Ωστόσο, το παιδί εξακολουθεί να μας αγνοεί. Συνεχίζουμε λέγοντας “Το εννοώ, φεύγω!”. Το παιδί εξακολουθεί να παίζει και κάπου κάπου μας κοιτάζει να απομακρυνόμαστε. Το χαιρετάμε από μακριά και τότε αρχίζει να κλαίει και να τρέχει προς το μέρος μας με λυγμούς. 

Όταν έρθει η ώρα να φύγουμε από το πάρκο (ή κάπου διασκεδαστικά), είναι μια δύσκολη στιγμή για τα νήπια. Δεν θέλουν να φύγουν γιατί περνούν όμορφα και νιώθουν θλίψη. Όταν τους λέμε “Εγώ φεύγω, σε αφήνω εδώ μόνο σου”, στην πραγματικότητα τους λέμε “ δεν με ενδιαφέρουν τα συναισθήματά σου, δεν με νοιάζει πού θες να μείνεις και μια μέρα μπορεί σε αφήσω στ’ αλήθεια».

Αντίθετα, συστήνουν 4 απλά βήματα για να πείσετε ένα νήπιο να σας ακολουθήσει στο σπίτι, χωρίς να νιώσει απόρριψη:

• Αναγνωρίστε ότι διασκεδάζουν στο πάρκο.
• Δείξτε κατανόηση στο ότι είναι δύσκολο να φύγουν.
• Επιμείνετε στο ότι ήρθε η ώρα ν αφύγετε (σταθερά όρια).
• Προτείνετε κάτι εξίσου διασκεδαστικό που μπορεί να κάνει στο σπίτι.

Μάλιστα έδωσαν ιδιαίτερη έμφαση στα όρια που θέτουμε. Μετά από 2 προειδοποιήσεις, διατηρούμε σταθερό τόνο στη φωνή και ζητάμε με αυτοπεποίθηση από το παιδί να αφήσει το παιχνίδι και να μας ακολουθήσει στο σπίτι λέγοντας: «Ξέρω ότι είναι δύσκολο για σένα αλλά είμαι πρόθυμη να σε βοηθήσω». Έτσι, το παιδί παίρνει το μήνυμα ότι δεν αδιαφορούμε για τα συναισθήματά του, ενώ είναι ξεκάθαρο ότι υπάρχουν όρια τα οποία πρέπει να τηρεί.

Πηγή: thesun.co.uk