Με αφορμή το βιβλίο «Πώς να γίνετε κακοί γονείς με καλές προθέσεις» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Σοκόλη η ψυχολόγος Μαρία Κοκκίνου-Κλάδη μίλησε στο childit.gr και την Αγγελική Λάλου για θέματα αγωγής και ψυχολογίας.

Με ενδιέφερε να μάθω γιατί κάνουμε ό,τι κάνουμε και γιατί αισθανόμαστε αυτά που αισθανόμαστε. Κυρίως όμως γιατί πληγώνουμε τους άλλους ή αφήνουμε να μας πληγώνουν.

Στα χρόνια που ασχολείστε επαγγελματικά με την ψυχική υγεία και την εκπαίδευση έχετε δει να γίνονται βήματα ώστε οι άνθρωποι στη χώρα μας να πηγαίνουν στον ψυχολόγο χωρίς να υπάρχει ένα στίγμα γύρω από αυτό;

Το ζήτημα του στίγματος δεν αφορά μόνο στο να «πηγαίνεις σε ψυχολόγο». Αφορά στα πάντα. Αφορά στο τι είμαστε γενικά. Από το τι μύτη έχουμε, τι βάρος, τι δουλειά κάνουμε, τι ηλικία είμαστε… μέχρι το πώς αισθανόμαστε. Αυτό αντιμετωπίζετε με δυο τρόπους. Πρώτον, να βγάλουμε από το μυαλό μας ότι υπάρχει κάποια συνθήκη η οποία είναι φυσιολογική και πως ό,τι αποκλίνει είναι μη φυσιολογικό. Φυσικά αν ερωτηθεί, κανένας δεν μπορεί να ορίσει το φυσιολογικό. Δεύτερον, να αποφασίσουμε να μην επιτρέπουμε σε κανένα να επηρεάζει τη ζωή μας.

Τι στάθηκε αφορμή για να γράψετε το βιβλίο «Πώς να γίνετε κακοί γονείς με καλές προθέσεις;»

Πολύ συχνά συναντώ οικογένειες που ζουν στην ένταση και υποφέρουν προσπαθώντας για το καλό των παιδιών τους. Το βασικότερο βέβαια είναι ότι παρόλο που υποφέρουν φέρνουν και το αντίθετο αποτέλεσμα.

Σε ποιους απευθύνεστε και τι θέλετε να πείτε με αυτό το βιβλίο;

Απευθύνομαι σε γονείς, εκπαιδευτικούς και οποιονδήποτε αναλαμβάνει την αγωγή ενός παιδιού. Θέλω να τους ενημερώσω με επιστημονικά τεκμηριωμένο τρόπο ο οποίος θα τους βοηθήσει να διαμορφώσουν επιθυμητή συμπεριφορά στα παιδιά τους χωρίς εντάσεις και επιβολή τιμωρίας.

Έχετε βρεθεί στη θέση στο να πλησιάσετε να γίνετε κακός γονιός με καλές προθέσεις και αν ναι πώς το αντιμετωπίσατε στην πράξη;

Ναι, όταν φοβόμουν. Αλλά ευτυχώς γνώριζα ότι οι φόβοι μας δεν έχουν σχέση με το τι θα γίνει στο μέλλον αλλά με το τι βιώματα έχουμε. Οι φόβοι μας δεν είναι αληθινοί. Μας κλέβουν όμως τη ζωή.

Ποιοι είναι οι κακοί γονείς και πότε οι προθέσεις μπορούν να γίνουν κακές;

Πιστεύω ότι ποτέ οι γονείς δεν έχουν κακές προθέσεις. Δεν θέλω να αναφερθώ σε ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ εξαιρέσεις. Επίσης, δεν θα ήθελα να ορίσω το αρνητικό πρότυπο των κακών γονέων (παρόλο που το βιβλίο αναφέρεται σε «κακούς γονείς») αλλά να εστιάσω στο πώς κάποιος μπορεί να γίνει καλός γονέας. Αυτό ακριβώς θα διαβάσετε και στο βιβλίο. Μην προσπαθείτε να μην είστε κακοί γονείς. Προσπαθήστε να είστε καλοί γονείς. Μπορεί να ακούγεται το ίδιο αλλά υπάρχει τεράστια διαφορά όσον αφορά στη διαδικασία.

Με τις αλλεπάλληλες κρίσεις, την πανδημία, πώς μπορούν οι γονείς να συνεχίσουν να είναι καλοί και να έχουν καλές προθέσεις;

Πιστεύω ότι όλα αυτά του έχουν κάνει σοφότερους (όπως όλους μας εξάλλου) και ίσως να τους είναι ευκολότερο να γίνουν … καλοί γονείς.

Τι γίνεται όταν δύο γονείς έχουν διαφορετικές καλές προθέσεις;

Να ενημερωθούν από κάποιον που έχει την επιστημονική γνώση. Το 2022 δεν μπορούμε να λειτουργούμε με βάση το «μου φαίνεται», «νομίζω», «έτσι έκαναν και παλιά». Η επιστήμη της συμπεριφοράς έχει κάνει άλματα. Όταν κάποιος αρρωστήσει πάει στον γιατρό. Δεν λέει «μου φαίνεται ότι χρειάζομαι αυτή την αντιβίωση» ή «η γιαγιά μου έπαιρνε αυτό το βότανο».

Ποια είναι κατά τη γνώμη σας τα απαραίτητα συστατικά της καλής ανατροφής;

Η γνώση των αρχών της συμπεριφοράς.

Γεννιόμαστε, γινόμαστε ή εκπαιδευόμαστε ως καλοί γονείς;

Τα πάντα διαμορφώνονται και εξελίσσονται. Το ίδιο και η συμπεριφορά μας.

Πότε πρέπει οι γονείς να ζητήσουν τη βοήθεια του θεραπευτή;

Θα έλεγα για να προλάβουν προβλήματα να επιδιώξουν να μάθουν βασικές αρχές πριν γίνουν γονείς.

Από την εμπειρία σας ποια είναι τα σημαντικότερα προβλήματα ή οι πιο βασανιστικές έγνοιες των σημερινών γονιών;

Όπως ανέφερα και παραπάνω, ο φόβος. Ο οποίος δεν έχει και καμιά σχέση με το μέλλον του παιδιού αλλά έχει με το παρελθόν των γονέων.

Ποια βιβλία και ποιες αρχές της ψυχολογίας έχουν επηρεάσει τις δικές σας αρχές και πεποιθήσεις;

Έχω εκπαιδευτεί σε διάφορες προσεγγίσεις αλλά έχω καταλήξει στην ανάλυση της συμπεριφοράς. Όσον αφορά στα βιβλία με ενδιαφέρουν όλες οι απόψεις και ενημερώνομαι, αλλά πλέον με επηρεάζουν μόνο οι επιστημονικά τεκμηριωμένες απόψεις. Η επιστήμη δεν είναι άποψη. Και η αγωγή και η ψυχολογία είναι επιστήμες.

Ποια είναι τα αγαπημένα σας παιδικά βιβλία;

Αν μιλάμε για τα παραμύθια που εγώ διάβαζα είναι μεγάλη συζήτηση. Φοβάμαι ότι πολλά παραμύθια ευθύνονται για λάθος πεποιθήσεις που έχουμε διαμορφώσει. Τα σύγχρονα παραμύθια είναι διαφορετικά. Υπάρχει εξάλλου ποικιλία και αυτό πάντα το θεωρώ θετικό στοιχείο.

Πώς βλέπετε την τάση που ολοένα αυξάνεται θέματα της ψυχολογίας να γίνονται θέματα για παιδικά βιβλία;

Βασικά όλα είναι θέματα ψυχολογίας. Απλά σε κάποια δεν είναι εμφανής η σύνδεση.

Τι συμβουλές θα δίνατε στους γονείς για να περάσουν ένα όμορφο οικογενειακώς καλοκαίρι – σε αυτούς που έχουν μωρό, σε όσους έχουν νήπιο, σε όσους έχουν παιδί στην εφηβεία;

Να πάρουν μαζί τους το βιβλίο μου. Κυρίως θα τους χαλαρώσει.

http://childit.gr