Πολλές είναι οι αλλαγές που ετοιμάζει, για ακόμα μία χρονιά, το υπ. Παιδείας για τη νέα σχολική χρονιά, με κριτήριο να έρθει το ελληνικό δημόσιο σχολείο λίγο πιο κοντά στα ευρωπαϊκά πρότυπα. Το ερώτημα που γεννάται, όμως, είναι: Είναι αυτές οι αλλαγές που πραγματικά έχουν ανάγκη οι μαθητές. Και, τελικά, γιατί δεν μας απαντούν οι ίδιοι στο τι θα ήθελαν να αλλάξουν στο σχολείο τους;

Την πολύ δημοκρατική αυτή διαδικασία ακολούθησε μία δασκάλα θεατρικής αγωγής Δημοτικού σχολείου στον Δήμο Αχαρνών, η κ. Ιωάννα Βλαχογιώργου, η οποία ρώτησε τους μαθητές της πώς θα γίνει το σχολείο τους καλύτερο.

Με την άδεια της συγγραφέως κ. Ελένης Πριοβόλου, η οποία πρώτη ανάρτησε την εν λόγω εξαιρετική συνέντευξη, την αναδημοσιεύουμε και εμείς παρακάτω. Είμαστε σίγουροι πως αν είστε γονείς μαθητών αυτής της ηλικίας, θα συμφωνήσετε απόλυτα μαζί τους…

«Όταν τα παιδιά της πρώτης δημοτικού φτιάχνουν το σχολείο όπως θα έπρεπε να είναι και μας διδάσκουν την άμεση δημοκρατία.

Μια συνέντευξη σε παιδιά της Α τάξης του δημοτικού σε δημόσιο σχολείο του Δήμου Αχαρνών, από τη δασκάλα θεατρικής αγωγής Ιωάννα Βλαχογιώργου.

Η υπουργός παιδείας επικαλείται συχνά, όταν αναφέρεται στο όραμά της, όρους όπως ”σχολείο ευρωπαϊκού προτύπου” ή ” σχολείο του σήμερα”. Στην πραγματικότητα, όμως, στα καλοπληρωμένα ταξίδια που πραγματοποιεί στην Ευρώπη, δεν επισκέπτεται ποτέ σχολεία και σαφέστατα δεν έχει καμιά πραγματική εικόνα του ελληνικού δημοσίου σχολείου, ούτε καν της μέσης ελληνικής οικογένειας.

Επειδή, λοιπόν, την απάντηση στο τι πρέπει να γίνει για να αναβαθμιστεί ένα σχολείο, χωρίς καν τεράστια κονδύλια, θα μπορούσε να τη δώσει και ένα παιδί πρώτης δημοτικού, ας αφεθούμε στη σοφία και στη γνώση τους.

Τι θα άλλαζες στο σχολείο;

Αλέξανδρος: Την τσάντα. Είναι πολύ βαριά και με πονάει η πλάτη μου. Η μαμά δεν μου πήρε με ροδάκια γιατί ήταν πιο ακριβή.

Μαρία Ελένη: Το θρανίο και το χρώμα. Με πονάει ο ποπός μου και δεν φτάνουν κάτω τα πόδια μου στην καρέκλα. Όταν κάνουμε μάθημα στα καναπεδάκια και στα μαξιλάρια είμαι πολύ χαρούμενη. Το χρώμα μου θυμίζει το νοσοκομείο που πήγαμε όταν έκανα μια φορά εμετό.

Σαράντης: Δεν μου αρέσει να διαβάζω σπίτι. Η μαμά μου μιλάει στο τηλέφωνο και μου φωνάζει. Είναι και πολλά και δεν προλαβαίνω.

Ηρώ: Θα ήθελα να μαθαίνουμε υπολογιστές κάπως που να καταλαβαίνω γιατί παιδικά βλέπω και στο σπίτι όταν η μαμά μου ταΐζει τον μπέμπη.

Ήλεκτρα: Θέλω να έχουμε ζωάκια γιατί μου αρέσει να τα φροντίζω και στο σπίτι δεν μπορώ να έχω.

Γιώργης: Θα ήθελα να κάναμε πιο πολύ ζωγραφική και θεατρική αγωγή γιατί οι κυρίες αυτές είναι χαρούμενες και με κάνουν να σκάω στα γέλια.

Αντωνία: Μου αρέσει να μαθαίνω μουσική και δεν μαθαίνουμε.

Μάξιμος: Θέλω να αλλάξω την βαρεμάρα. Θέλω να παίζουμε πιο πολύ, όχι μόνο στο διάλειμμα.

Αντρέας: Νομίζω ότι θέλω να πηγαίνουμε πιο συχνά σε αυτά τα μέρη που πήγαμε με την κυρία μας πριν τον κορωνοϊό, που άνθρωποι έξυπνοι μας έδειξαν σπουδαία πράγματα, σαν μαγικά και τα αστέρια και πως γίνεται το τυρί και πως γίνεται μια μικρή έκρηξη.

Ελεάνα: Τις τουαλέτες γιατί μυρίζουν άσχημα και δεν πηγαίνω αλλά κρατάω τα κακά μου και μετά πονάει η κοιλιά μου.

Νασλιν: Δεν μου αρέσει που το πρωί αργώ να έρθω γιατί η μαμά μου είπε ότι δεν μπορώ να πάω στην προσευχή των άλλων παιδιών και δεν μπαίνω ποτέ πρώτη στη σειρά όπως η Ελεανα που είναι συνέχεια βοηθός της κυρίας.

Ιωάννα: Εγώ θα άλλαζα την τάξη μου. Δεν μου αρέσει γιατί είναι κάπως φοβιστική.

Κατερίνα: Εμένα δεν μου αρέσει το σχολείο. Θέλω να κάθομαι σπίτι μου.

Μιχάλης: Δεν θέλω να αλλάξει κάτι. Μόνο λίγο τα πολλά διαβάσματα γιατί νυστάζω το βράδυ που με διαβάζει η μαμα μετά από τη δουλειά.

Σωτήρης Ηλίας: Δεν θέλω τόσες φωτοτυπίες σπίτι μου στο κίτρινο ντοσιέ γιατί ο μπαμπάς μου είπε ότι κόβουν δέντρα οι δασκάλες για να φτιάξουν χαρτί και εγώ αγαπώ τα δεντράκια.

Διονυσία: Θέλω να κάνω πιο πολύ θεατρική αγωγή και μουσική. Μου αρέσουν πολύ. Ο αδελφός μου είπε ότι στην πέμπτη και στην έκτη δεν κάνουν και λυπήθηκα.

Στάθης: Τα βιβλία που μας έδωσε η κύρια μας με κουράζουν πολύ.

Ανάστασης: Γιατί αυτοί οι δάσκαλοι φοράνε συνέχεια μαύρα ρούχα;

Χριστιάνα: Έγω δεν μπορώ να προλάβω να γράψω όλα αυτά από τον πίνακα και η κυρία με λέει αργοκίνητο καράβι. Και στο σπίτι τα διαβάσματα είναι πολλά και δεν προλαβαίνω να παίξω με τον αδερφό μου, μόνο το Σάββατο.»

ΠΗΓΗ:Infokids.gr