Καμιά φορά κοιτάζω κάτι ζευγάρια μεγάλης ηλικίας που κρατιούνται χέρι-χέρι και χαμογέλαω, σκεπτόμενη την βαθιά αγάπη που νιώθουν ο ένας για τον άλλον. Δεν υπάρχει ομορφότερο πράγμα στον κόσμο από το να γερνάς με τον άνθρωπό σου και να αντιμετωπίζετε μαζί όλα όσα έρχονται στη ζωή. Διαβάζοντας αυτό το κείμενο, μόνο να ταυτιστούμε μπορούμε.
«Καθώς κούρευα τα μαλλιά του άντρα μου, παρατήρησα τις λευκές και γκρίζες τούφες που πετούσαν εδώ και εκεί, και για κάποιο λόγο παραξενεύτηκα. Έριξα μια κλεφτή ματιά στον καθρέπτη και είδα τις ρυτίδες κάτω από τα μάτια μου. Πανικοβλήθηκα! Δεν μοιάζω πια με 20άρα και αυτές οι γραμμές από εδώ και πέρα μόνο πιο έντονες θα γίνονται. Για να μην αναφερθώ και στο σώμα μου μετά από δυο γέννες… Ας το αφήσουμε καλύτερα.
Ακόμα και σήμερα που τόσα έχουν αλλάξει, μας νοιάζει το πως μοιάζουμε και το αν είμαστε όμορφες, παρόλο που ξέρουμε ότι δεν είναι και τόσο σημαντικό. Σκεπτόμενη όλα αυτά, αναστέναξα και του είπα ”Δεν το πιστεύω ότι σε λίγο καιρό θα είμαστε 40 χρονών”.
”Υπέροχα” είπε ”Κάνουμε αυτό που υποσχεθήκαμε”.
Αυτή η αισιοδοξία του με εξέπληξε και με μπέρδεψε. Όταν τον ρώτησα τι εννοεί μου απάντησε ”Μεγαλώνουμε… Μαζί”.
Και τότε, θυμήθηκα όταν υποσχεθήκαμε να γεράσουμε μαζί και να αγαπάμε ο ένας τον άλλον για πάντα.
Θυμήθηκα όλα τα πάνω και τα κάτω μας – όσα ζήσαμε τα τελευταία 17 χρόνια που είμαστε μαζί. Αλλάξαμε 4 διαφορετικά σπίτια, κάναμε 2 υπέροχα παιδιά, είχαμε μια αποβολή, χάσαμε τα πεθερικά μου, φροντίσαμε τους άρρωστους γονείς μου, κάναμε τη δική μας επιχείρηση και τόσα άλλα…
Ήμασταν ο ένας δίπλα στον άλλο σε δύσκολες στιγμές άγχους, πένθους, αρρώστιας και ανασφάλειας. Και σε τόσες χαρές. Έχουμε κλάψει και γελάσει μαζί αμέτρητες φορές και έχουμε φτάσει στο σημείο που δεν χρειαζόμαστε να επικοινωνήσουμε με λόγια. Τα μάτια αρκούν… Όλα όσα ήρθαν τα αντιμετωπίσαμε και τα καταφέραμε χάρη στην αφοσίωση που έχουμε και τη βαθιά αγάπη που τρέφουμε ο ένας για τον άλλο.
Εκείνη τη στιγμή, συνειδητοποίησα ότι άφησα την ματαιοδοξία μου να μου αποσπάσει την προσοχή από το πιο όμορφο πράγμα της ζωής μου.
Δεν είναι το πρόσωπό μου ή η σφριγηλότητα του σώματός μου που κάνει τη ζωή μου όμορφη, αλλά αυτή η απίστευτη αγάπη που γίνεται όλο και πιο έντονη κάθε φορά που ο σύζυγός μου ξεπερνάμε μια δυσκολία. Είμαστε μια δυνατή ομάδα.
Και τότε άρχισα να αισθάνομαι ενθουσιασμένη. Χαμογέλασα στο είδωλο στον καθρέφτη, στις ρυτίδες και σε όλα. Είναι εύκολο να εξιδανικεύσετε τη νεότητα και το πάθος, αλλά επιτρέψτε μου να σας πω κάτι – δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από μια αγάπη που έχει μεγαλώσει και ωριμάσει για δεκαετίες.»
Πηγή: herviewfromhome.com