Κάποτε ένας ιεροδιάκονος που αργούσε συνεχώς για το φαγητό, τιμωρήθηκε από τον υπεύθυνο της τράπεζας με στέρηση γεύματος. Αγανακτισμένος εκείνος, επέστρεψε στο Ναό και, μπροστά στην εικόνα της Παναγίας, είπε: «Μέχρι πότε θα σε υπηρετώ και θα κοπιάζω κι εσύ δεν θα μεριμνάς ούτε για την τροφή μου;» Αμέσως μετά, πήρε ένα μαχαίρι και το έμπηξε στο πρόσωπο της Παναγίας, από το οποίο άρχισε να τρέχει αίμα, λες και ήταν ζωντανή. Ο ιεροδιάκονος, πάλι, τυφλώθηκε στη στιγμή κι έπεσε κάτω κάνοντας σαν τρελός. Για τρία ολόκληρα χρόνια, έμεινε σ’ αυτήν την κατάσταση απέναντι από την εικόνα κλαίγοντας και παρακαλώντας την Παναγία να τον συγχωρέσει.

Κάποια μέρα, η Παναγία εμφανίστηκε στον ηγούμενο και του ανήγγειλε ότι χαρίζει την υγεία στον τολμηρό ιεροδιάκονο, αλλά το χέρι που διέπραξε την ιεροσυλία θα τιμωρηθεί. Πράγματι, όταν πέθανε, αντίθετα με όλο του το σώμα που έλιωσε, το δεξί του χέρι παρέμεινε αναλλοίωτο και φυλάσσεται έτσι έως σήμερα.

Η Παναγία Σπηλιανή στη Νίσυρο

Στη Μανδράκι Νισύρου, πάνω σε έναν μεγάλο βράχο ύψους 30 μ. που οι ντόπιοι ονομάζουν «οξό», βρίσκεται η Ιερά Μονή της Παναγίας Σπηλιανής. Το Καθολικό της Μονής, δηλαδή ο Ναός, είναι μέσα σε μια σπηλιά και έτσι πήρε το όνομα Σπηλιανή.

Κατά την παράδοση, το 1400 μ.Χ., ένας γεωργός βρήκε μια μικρή εικόνα της Παναγίας, την οποία και μετέφερε στο Ναό της Παναγίας της Ποταμίτισσας. Μετά από κάποιες ημέρες, όμως, η εικόνα εξαφανίστηκε για να βρεθεί στη συνέχεια μέσα σε μια σπηλιά, στην κορυφή ενός μεγάλου βράχου. Έτσι οι κάτοικοι αποφάσισαν να χτίσουν στη σπηλιά μια εκκλησία και να τοποθετήσουν την εικόνα μέσα σε αυτή. Η περιοχή που βρέθηκε η εικόνα από το γεωργό λέγεται μέχρι και σήμερα «Βρετού».

Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας είναι επενδυμένη με ασήμι και έχει δύο όψεις. Στο ένα μέρος εικονίζεται η Παναγία που κρατάει το Χριστό και στο άλλο ο Άγιος Νικόλαος. Είναι φιλοτεχνημένη με την τεχνοτροπία της ρώσικης σχολής και στο αριστερό χέρι της Παναγίας βρίσκεται ζωγραφισμένη η μικρή εικόνα που είχε ανακαλυφθεί από τον γεωργό.

Η Παναγία Καστρέλλα στη Χαλκιδική

Η εικόνα της Παναγίας που σήμερα βρίσκεται στην εκκλησία του χωριού Πυργαδίκια της Χαλκιδικής έρχεται από μια εποχή πολύ μακριά μέσα στον χρόνο, την περίοδο των Εικονομαχιών στο Βυζάντιο.

Τότε, λοιπόν, που οι οπαδοί του Θεόφιλου και των άλλων εικονομάχων αυτοκρατόρων κατέστρεφαν κάθε τι ιερό και όσιο, κάποιοι εικονολάτρες χριστιανοί πέταξαν την ιερή αυτή εικόνα από τα κάστρα της Κωνσταντινούπολης στη θάλασσα για να τη διασώσουν. Αυτός είναι και ο λόγος που η εικόνα αυτή της Παναγίας ονομάστηκε Καστρέλλα. Αφού πετάχτηκε από τα κάστρα, η εικόνα παρασύρθηκε από τη θάλασσα, ώσπου κατέληξε στα δίχτυα ενός ψαρά στο χωριό Αφθώνη της νήσου Μαρμαρά. Το ενδιαφέρον είναι ότι ο ψαράς έβλεπε για πολλές νύχτες στο όνειρό του μια μελαχρινή κοπέλα που κολυμπούσε και ζητούσε βοήθεια. Μετά από πολλές αναζητήσεις μέσα στη νύχτα, τελικά έπεσε πάνω στην εικόνα της Παναγίας, την οποία  παρέδωσε στον ιερέα του χωριού για να την τοποθετήσει στην εκκλησία.

Πολύ καιρό αργότερα, λίγο πριν τη Μικρασιατική καταστροφή, η εικόνα έπεφτε από τα χέρια όποιου την προσκυνούσε. Όταν οι Αφθονιάτες εκδιώχθηκαν απ’ τον τόπο τους, η εικόνα της Παναγίας ήταν τοπρώτο πράγμα που πήραν μαζί τους.

Η Παναγία Αρκουδιώτισσα στα Χανιά

Στην Κρήτη, στα Χανιά, υπάρχει ένα μικρό σπήλαιο που στο μέσον του δεσπόζει ένας σταλαγμίτης με μορφή αρκούδας πάνω από μια πετρόχτιστη στέρνα. Δίπλα στην είσοδο του σπηλαίου βρίσκεται σφηνωμένο το εκκλησάκι της Παναγίας της Αρκουδιώτισσας.

Σύμφωνα με την πράδοση, οι ντόπιοι έχτισαν αυτή τη στέρνα για να συλλέγει το λιγοστό νερό που έρρεε από τους σταλακτίτες της οροφής και να το μαζεύουν για τα σπίτια τους. Κάποτε, μια αρκούδα ανακάλυψε τη στέρνα και έπινε καθημερινά το νερό που μαζευόταν. Όταν πρωτοείδαν άδεια τη δεξαμενή, εκείνοι που είχαν σειρά για νερό θύμωσαν αλλά δεν είπαν τίποτα. Όταν επαναλήφθηκε όμως, ξέσπασε φοβερή διαμάχη ανάμεσά στους ντόπιους. Τελικά, παραφύλαξαν όλο μαζί και είδαν το θηρίο. Τρομαγμένοι, παρέμεναν στην κρυψώνα τους, ανήμποροι για το παραμικρό όσο η αρκούδα έπινε το νερό τους. Τότε, ακούστηκε η κραυγή: «Παναγία μου, πρόφταξε!…» και στη στιγμή το θηρίο γίνηκε πέτρα.

Έτσι, οι χριστιανοί, για να θυμούνται το θαύμα της Παναγίας που μαρμάρωσε την αρκούδα που έπινε το νερό, έχτισαν προς τιμήν Της το εκκλησάκι της Παναγίας της Αρκουδιώτισσας μέσα στο σπήλαιο.

Η Παναγία του Χάρου στους Λειψούς

Η εικόνα της Παναγιάς του Χάρου βρίσκεται στο βυζαντινό εκκλησάκι που κτίστηκε στο νησί των Λειψών το 1600 μ.Χ. από μοναχούς της Πάτμου. Στην εικόνα αυτή η Παναγία κρατά τον Χριστό, όχι ως βρέφος, αλλά ως νεκρό στο Σταυρό του μαρτυρίου. Και επειδή οι έννοιες νεκρός και Χάρος σχετίζονται, πήρε το όνομα Παναγία του Χάρου.

Το 1943 μια νεαρή κάτοικος του νησιού προσέφερε στην Παναγιά ένα μικρό μπουκέτο από άσπρα κρινάκια. Τα τοποθέτησε στην εικόνα της και αυτά με το πέρασμα των ημερών ξεράθηκαν, μα τον Ιούλιο του ίδιου έτους άρχισαν να ζωντανεύουν και να βγάζουν μπουμπούκια τα οποία, ανήμερα της εορτής της στις 23 του Αυγούστου, άνθισαν και γέμισαν ευωδίες. Από τότε, συμβαίνει το ίδιο θαύμα κάθε καλοκαίρι: το μπουκετάκι που είναι ξεραμένο πάνω στην εικόνα της Παναγιάς βγάζει μπουμπούκια και να ανθίζει στην μνήμη της. Τα κρινάκια της Παναγιάς τα μαζεύουν μετά τη γιορτή της και τα προσφέρουν για ευλογία στους προσκυνητές.

Τα ανθισμένα κρινάκια στην εικόνα της Παναγιάς τοποθετούνται κάθε χρόνο φρέσκα, την 25η Μαρτίου στην εορτή του Ευαγγελισμού. Σιγά – σιγά τα κρινάκια ξεραίνονται και ανθίζουν ξανά, λίγες μέρες πριν τα εννιάμερα της Θεοτόκου.

Πηγή: greekschannel.com