Είναι γεγονός ότι σε κανέναν δεν αρέσει το ψέμα και η υποκρισία, όλοι έχουμε μάθει να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους σ’ αυτή τη ζωή και, φυσικά, καταλαβαίνουμε αμέσως πότε κάποιος πάει να μας πουλήσει φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Παρ’ όλ’ αυτά, υπάρχουν κάποια ψέματα ή, καλύτερα, μισές αλήθειες που καταπίνουμε εντελώς αμάσητα και επιτρέπουμε, μάλιστα, να επηρεάζουν και τη ζωή μας…
Δεν λέμε, είναι ωραίο να έχεις πολλούς φίλους, έστω και ψηφιακούς, αλλά τα social media, εκτός από γρήγορη και ανέξοδη κοινωνικοποίηση, είναι μια τεράστια μαγική εικόνα που μας απορροφά και μας γεμίζει ψεύτικες προσδοκίες. Βλέποντας τις τέλειες online φωτό των φίλων μας, ξεχνάμε ότι είναι μια πολύ στενή – και πιθανότατα κατασκευασμένη – ματιά στις κατά τ’ άλλα κανονικές ζωές τους και απογοητευόμαστε χωρίς λόγο απ’ τις δικές μας.
Το τέλειο σώμα υπάρχει, απλά δεν το έχουμε εμείς
Αυτό είναι ένα ψέμα που καλλιεργείται εδώ και δεκαετίες κι ας προσπαθούν τώρα οι έμποροι και οι διαφημιστές να μας πείσουν ότι ενδιαφέρονται ειλικρινά για την ποικιλομορφία του είδους μας. Το περίεργο είναι ότι όσο και αν κάνουμε τις υποψιασμένες και τις άνετες, μια χαρά θεωρούμε ότι η τέλεια εμφάνιση δεν είναι μια χίμαιρα, αλλά κάτι χειροπιαστό που αν δεν μπορούμε να το έχουμε τότε κάνουμε κάτι λάθος εμείς.
Μα, αν δεν κερδίζουμε χρήματα από τις αγορές μας τότε γιατί τις λένε «εκπτώσεις», θα μου πείτε και θα έχετε και δίκιο. Αλλά πρώτον, σπανίως γνωρίζουμε ποια ήταν αρχική τιμή που τώρα έχει κοπεί κατά… 70-80%! Και δεύτερον, έχετε ακούσει αυτό που λένε: η φθήνεια τρώει τον παρά; Ε, λοιπόν, όσο βρίσκούμε δήθεν «ευκαιρίες» – με τις οποίες βομβαρδιζόμαστε πλέον online – τόσο πιο πολύ πετάμε λεφτά σε πράγματα που δεν χρειαζόμαστε και βγαίνουμε μείον.
Αυτό πάλι το ακούμε τόσο πολύ από μικροί που φτάνουμε να πιστεύουεμ ότι υπάρχει στ’ αλήθεια δουλειά που σε κάνει ευτυχισμένο και είναι αυτή… που σου αρέσει! Βέβαια, ακόμη και αν υποθέσουμε ότι ξέρουμε ποια δουλειά μας αρέσει, σπανιώς είναι η δουλειά που καταλήγουμε να κάνουμε. Αλλά και να συμβεί αυτό, ανακαλύπτουμε πανηγυρικά ότι η δουλεια δεν είναι διασκέδαση, αλλά βιοπάλη, κούραση και ρουτίνα.
Μεγαλώνοντας γινόμαστε… σοφότεροι
Υπάρχει σίγουρα μια εγγενής ανάγκη να ωραιοποιήσουμε το γεγονός ότι τα χρόνια περνάνε και μας βρίσκουν όλο και πιο κουρασμένους, φθαρμένους και απογοητευμένους, ίσως, από όσα έχουμε καταφέρει μέχρι τότε. Αλλά το να πιστεύουμε ότι για να γίνει ένας άνθρωπος σοφός (γιατί για να γινει σοφότερος πρέπει πρώτα να ειναι σοφός) αρκεί απλώς να περάσει τα σαράντα είναι το λιγότερο αφελές και καθόλου… σοφό εκ μέρους μας.