Οι ειδικοί συμφωνούν ότι τόσο η πατρική, όσο και η μητρική φροντίδα είναι απαραίτητες για την υγιή ψυχοσυναισθηματική εξέλιξη του παιδιού. Ο πατέρας συμβάλλει σημαντικά στην ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού, αφού σε κάθε στάδιο ανάπτυξης του παιδιού, ο πατέρας αποτελεί πηγή αγάπης και ασφάλειας, ενώ συμβάλλει στην πνευματική εξέλιξη, την ωρίμανση της προσωπικότητας, την ηθική ανάπτυξη και τη σεξουαλική ταυτοποίηση του παιδιού του.
Τα πρότυπα της κοινωνίας, ειδικά παλιότερα, αλλά συχνά και σήμερα, αναγάγουν τον πατέρα σε εκείνον που φέρνει χρήματα στο σπίτι και τη μητέρα ως αποκλειστική υπεύθυνη για την ανατροφή των παιδιών. Τα δεδομένα, βέβαια, έχουν αλλάξει, καθώς οι γυναίκες εργάζονται εξίσου με τους άνδρες και επιπλέον, όλο και περισσότερες μελέτες αναφέρουν πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος του πατέρα στην ανάπτυξη των παιδιών του, αν θέλει να εξελιχθούν σε ισορροπημένους ενήλικες. Κάθε ένας από τους δύο γονείς είναι απαραίτητος και ο ρόλος του διαφορετικός για την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού, για αυτό η ενεργή συμμετοχή και των δύο στη ζωή του παιδιού είναι εξαιρετικά σημαντική.
Η σημασία του ενεργού ρόλου ενός πατέρα στην ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού
Κάθε πατέρας οφείλει να δείχνει το ενδιαφέρον του για το μωρό που πρόκειται να έρθει ήδη από την περίοδο της εγκυμοσύνης, καθώς η συναισθηματική υποστήριξη στη μέλλουσα μητέρα έχει εξαιρετικά μεγάλη σημασία για την καλή σχέση μεταξύ του ζευγαριού και κατ’ επέκταση μεταξύ γονέων και παιδιού.
Ακολούθως, κατά τη διάρκεια της βρεφικής ηλικίας, ο πατέρας θα πρέπει να φροντίζει το μωρό, να επικοινωνεί και να παίζει μαζί του, να του δείχνει στοργή και ενδιαφέρον. Περνώντας χρόνο μαζί, ο πατέρας καταλαβαίνει τις αντιδράσεις του βρέφους και εκείνο μαθαίνει να αλληλεπιδρά μαζί του. Σύμφωνα με έρευνες, τα παιδιά που μεγαλώνουν με μπαμπάδες οι οποίοι συμμετέχουν ενεργά στην ανατροφή τους, είναι πιο πιθανό να είναι ψυχικά ισορροπημένα και να νιώθουν συναισθηματική ασφάλεια. Επιπλέον, η στενή σχέση του μωρού με τον πατέρα αποτρέπει τη σχέση εξάρτησης με τη μητέρα και συμβάλλει στην ανεξαρτητοποίησή του αργότερα.
Στη σχολική ηλικία η παρουσία του πατέρα συμβάλλει στην αυτοπεποίθηση του παιδιού, στην ικανότητά του να διαμορφώνει διαπροσωπικές σχέσεις, να έχει λιγότερο επιθετική συμπεριφορά και να ανταποκρίνεται σε νέες προκλήσεις, καθώς κάθε παιδί βλέπει τον πατέρα του ως πρότυπο δύναμης και εξουσίας. Τέλος, τα αγόρια ταυτίζονται με τον πατέρα ως προς τη σεξουαλική τους ταυτότητα, ενώ τα κορίτσια έχοντας εκείνον ως σωστό πρότυπο άνδρα μαθαίνουν τι θα αναζητήσουν αργότερα στη ζωή τους.
Κατά την περίοδο της εφηβείας, ο πατέρας μπορεί να βοηθήσει σε περιπτώσεις προβλημάτων συμπεριφοράς, ειδικά τα αγόρια, τα οποία μιμούνται την προσωπικότητα και ακολουθούν τις επιλογές και τις συνήθειές του. Σύμφωνα με σχετικές μελέτες, οι έφηβοι που δεν βιώνουν την πατρική στοργή έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, είναι λιγότερο κοινωνικοί, περισσότερο ανασφαλείς και αγχώδεις.
Τι μπορεί να κάνει ένας πατέρας
- Να επικοινωνεί με το παιδί.
- Να δείχνει κατανόηση και σεβασμό στα συναισθήματα του παιδιού του.
- Να προσπαθεί να βοηθήσει στην επίλυση των προβλημάτων του.
- Να αφιερώνει ποιοτικό χρόνο στο παιδί.
- Να στηρίζει το παιδί, να δίκαιος και όχι αυστηρός.
- Να τηρεί κοινή γραμμή διαπαιδαγώγησης με τη μητέρα.
- Να αποτελεί πρότυπο συμπεριφοράς για το παιδί.
- Να δείχνει έμπρακτα την αγάπη του.
- Να είναι παρών.