Για καμία γυναίκα δεν είναι εύκολο να αποδεχτεί ότι, μετά τα παιδιά, ο έλεγχος που πίστευε ότι έχει στη ζωή της χάνεται σε ένα βαθμό και αντικαθίσταται από ένα… ελεγχόμενο χάος. Και φυσικά, το ίδιο ισχύει και για τον έλεγχο που πίστευε ότι έχει στο σπίτι και το νοικοκυριό της. Με λίγα λόγια, είναι κάτι αναπόφευκτο που δεν έχει νόπημα να το καταπολεμάς γιατί κουράζεσαι και φθείρεσαι χωρίς λόγο. Ο καλύτερος δρόμος είναι να το αποδεχτείς και να συνεχίσεις ανεπηρέαστη να προσπαθείς να γίνεις η καλύτερη μαμά του κόσμου!
Είναι αδύνατο να τα έχεις όλα υπό έλεγχο
ακά τα ψέματα, όσες είμαστε πιο εμπειρες γνωρίζουμε ότι ο απόλυτος έλεγχος είναι μια χίμαιρα που περισσότερο σε κουράζει παρά σε βγάζει εκεί που ονειρεύεσαι: σε έναν παράδεισο όπου όλα είναι σε τάξη, την τάξη που εσύ έχεις βάλει. Στην πραγματικότητα, η ζωή δεν σου αφήνει πολλά περιθώρια να την χαλιναγωγήσεις. Πιο εύκολο είναι, για παράδειγμα, να προσαρμοστείς εσύ στο πρόγραμμα των παιδιών, παρά εκείνα στο δικό σου.
Δεν πρέπει να χάνεις στιγμές με τα παιδιά κάνοντας αγγαρείες
Επιπλέον, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο χρόνος είναι υπερπολύτιμος για να τον ξοδεύουμε διαρκώς σε αγγαρείες και συγυρίσματα. Και είναι υπερπολύτιμος επειδή έχουμε τη δυνατότητα να τον περνάμε με τα παιδιά μας, δημιουργώντας όμορφες αναμνήσεις και γεμίζοντας τη ζωή μας με ευτυχία – και εκείνα και εμείς. Τα παιδιά μεγαλώνουν τόσο γρήγορα που είναι κρίμα να χάνουμε στιγμές μαζί τους για να αναλωθούμε σε μικροπράγματα.
Ζώντας με το άγχος να βάλεις τάξη σε όλα γίνεσαι ευερέθιστη
Άσε που, πέρα από τους άλλους, μια μαμά οφείλει να προσέχει και τον εαυτό της. Πώς θα γίνει αυτό εάν αγχώνεται κάθε δευτερόλεπτο για το παραμικρό που δεν είναι στη θέση του ή δεν είναι εντελώς καθαρό ή δεν έγινε όπως ήθελε κλπ. κλπ. Ζώντας με το άγχος να τα έχεις όλα σε τάξη γίνεσαι νευρική και, χωρίς να το καταλάβεις, βρίσκεσαι να τσακώνεσαι διαρκώς με τους δικούς σου αντί να σε ηρεμούν και να τους ηρεμείς.
Και όσο και να προσπαθείς δεν ξεκουράζεσαι σωματικά…
Στο μεταξύ, όταν οι άλλοι δεν ανταποκρίνονται στα υψηλά σου στάνταρ, καταλήγεις να κάνεις εσύ τα πάντα για να γίνουν σωστά ή όπως τα θέλεις, τέλος πάντων. Έτσι, φορτώνεσαι διαρκώς με έξτρα δουλειές και αγγαρείες, καταπονώντας το ήδη κουρασμένο σώμα σου και χάνοντας και τις λίγες ευκαιρίες που έχεις να το ξεκουράσεις. Κι αυτό είναι κάτι που μπορεί να έχει επιπτώσεις και στη σωματική και στην ψυχική σου υγεία.
Ούτε και ψυχικά
Είναι πολύ απλό. Όταν παλεύεις να διατηρήσεις τον έλεγχο χωρίς μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας, είσαι συνέχεια κουρασμένη. Και τότε, όλα σου μοιάζουν βουνό, που το ανεβαίνεις κάθε μέρα και μόλις πλησιάζεις στην κορυφή κάτι γίνεται και κουτρουβαλάς στο μηδέν. Δεν είναι κάτι που συμβαίνει στ’ αλήθεια, αλλά κάτι που το αισθάνεσαι κατ’ αυτον τον τρόπο, σαν αληθινό μαρτύριο. Κι αυτό, μόνο καλό δεν είναι για την ψυχή και το πνεύμα σου.