Έχουμε την τάση, οι νεώτεροι γονείς, να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας με μία νοοτροπία αναφορικά με την ελευθερία της έκφρασής τους, η οποία αν και απαραίτητη, μερικές φορές ξεφεύγει από το όριο του κοινωνικώς αποδεκτού. Θέλουμε να αποφύγουμε το λάθος των δικών μας γονιών: Να ΜΗΝ μεγαλώσουμε καταπιεσμένα παιδιά -και καλά κάνουμε! Θέλουμε τα παιδιά μας να νιώθουν άνετα να πουν “όχι” όταν έτσι νιώθουν, να υποστηρίξουν τη γνώμη τους, να υπερασπιστούν το αδύναμο χωρίς να φοβηθούν την κατακραυγή. Εξαιρετικά όλα αυτά. Μήπως, όμως, στο ξεσκαρτάρισμα των παλιών μεθόδων ανατροφής, αξίζει να κρατήσουμε κάτι;

Η σημασία του να μάθει το παιδί μας να χαιρετά

Τα τελευταία χρόνια παρατηρώ όλο και περισσότερα μικρά παιδιά (όχι τόσο μικρά ώστε να δυσκολεύονται στον λόγο!) να μην χαιρετούν, όταν κάποιος τα χαιρετά. Και δεν αναφέρομαι σε κάποιον άγνωστο. Αναφέρομαι στη μαμά του συμμαθητή της κόρης μου, η οποία τη χαιρετά την ώρα που βγαίνει από την πόρτα του σχολείου. Αναφέρομαι στην δασκάλα, όταν τελειώνει το μάθημα της τηλεκπαίδευσης, η οποία αποχαιρετά όλα τα παιδιά πριν πατήσουν το κουμπί “Leave Meeting”. Ακόμα και στον ίδιο τον γονιό που επιστρέφει στο σπίτι αργά από τη δουλειά, την ώρα που τα παιδιά βλέπουν τηλεόραση στο σαλόνι.

Το να χαιρετούν τα παιδιά μας, τα οποία θέλουμε να μεγαλώσουμε σε μια πολιτισμένη κοινωνία, αποτελεί ένδειξη καλής πρόθεσης, σωστής ανατροφής και ευγένειας. Δεν είναι, όμως, μόνο αυτό: Τα παιδιά πρέπει να καταλάβουν, ότι το να χαιρετούν κάποιον, ακόμα και όταν είναι ντροπαλά ή κακοδιάθετα είναι σημαντικό: Ο χαιρετισμός δείχνει στον άλλον ότι τον σέβεσαι, ενώ ταυτόχρονα δημιουργεί για εσένα μια καλή πρώτη εντύπωση. Επιπλέον:

Ο χαιρετισμός είναι μια καλή συνήθεια, ένα δείγμα καλών τρόπων, μια χειρονομία ή κουβέντα απαραίτητη όταν μπαίνουμε σε ένα εστιατόριο ή σε ένα μαγαζί όπου κάποιος θα μας εξυπηρετήσει, αδιαμφισβήτητη όταν είμαστε καλεσμένοι σε έναν γάμο. Και είναι ένα μάθημα που πρέπει να δώσουμε από πολύ νωρίς στη ζωή του. Καθώς το παιδί μεγαλώνει, οι τρόποι αυτοί θα του “έρχονται” αυτόματα, ανάλογα με την περίσταση.

Ο χαιρετισμός είναι ένα μάθημα ζωής. Ένα εφόδιο πολύτιμο για το μέλλον του, όταν οι κοινωνικές δεξιότητες θα κρίνουν την επιτυχία κάποιου. Και όσο δύσκολο κι αν είναι να το πετύχουμε όσο το παιδί μας είναι μικρό, τόσο περισσότερη προσπάθεια χρειάζεται, με επιβράβευση κάθε φορά που χαιρετά κάποιον ή υπενθύμιση, όταν διστάζει να το κάνει. Θα έρθει η μέρα που το παιδί σας θα σας ευγνωμονεί για το “μάθημα” αυτό.

Ο χαιρετισμός είναι ένας καλός τρόπος να ξεκινήσει μια συζήτηση. Αποτελεί βασικό στοιχείο επικοινωνίας, εξαιρετικό πρώτο βήμα όταν π.χ. το παιδί μας στις κούνιες θέλει να παίξει με άλλα παιδιά. Αν καταλάβει το παιδί πόσα μπορεί να κερδίσει με έναν απλό χαιρετισμό, θα τονωθεί η αυτοπεποίθησή του και θα μπορεί να κάνει πιο εύκολα φίλους. Όταν λες “γεια!” σε κάποιον καθώς τον προσεγγίζεις, του δείχνεις, ότι έχεις καλούς τρόπους και μάλλον είσαι ευχάριστος -ανοίγεις την πόρτα της επικοινωνίας!

Ένας ευγενικός χαιρετισμός, κατά τον οποίον ρωτάς τον άλλον “τι κάνεις;”, “πώς πάει;”, δείχνει ότι νοιάζεσαι, όχι απαραίτητα ως ‘φίλος’ -που μπορεί και να μην είσαι- αλλά ως άνθρωπος. Με έναν τέτοιον χαιρετισμό καταλαβαίνουμε πότε κάποιος δεν είναι καλά και ίσως μπορούμε να βοηθήσουμε. Αυτό είναι ένα πολύτιμο μάθημα για τις μελλοντικές σχέσεις του παιδιού μας.

Τέλος, ας μην παραλείψουμε ότι ένα “γεια” μερικές φορές είναι αρκετό για να σπάσει ο πάγος, όταν για κάποιον λόγο έχεις ψυχρανθεί με ένα άτομο που σε ενδιαφέρει…

ΠΗΓΗ:infokids.gr