Το παιχνίδι στην παιδική χαρά, το πάρκο ή τη θάλασσα είναι πλέον καθημερινό κι έτσι μας δίνεται η ευκαιρία να παρακολουθήσουμε πιο εντατικά τη συμπεριφορά του παιδιού μας όταν βρίσκεται με άλλα παιδάκια. Εξάλλου, η κοινωνικοποίηση δεν είναι εύκολο πράγμα. Θέλει χρόνο και σωστή καθοδήγηση ενώ κάποιες επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές του παιδιού μας, ίσως  είναι «καμπανάκι» για κάτι που του συμβαίνει.

Μπορεί, για παράδειγμα, να θέλει να τραβήξει την προσοχή με λάθος τρόπο, να νιώθει άγχος ή να μην γνωρίζει ακόμα τον κατάλληλο τρόπο για να κάνει νέους φίλους. Αρκεί να το παρατηρήσουμε, να καταλάβουμε τί αισθάνεται και να του προσφέρουμε την βοήθεια που χρειάζεται.

Δεν παίζει με τα άλλα παιδάκια

Εάν παρατηρήσουμε πως το παιδί μας απομονώνεται και δεν παίζει με τα υπόλοιπα παιδιά ή δυσκολεύεται να κάνει νέους φίλους, δεν χρειάζεται να ανησυχήσουμε! Ίσως απλά απολαμβάνει την μοναξιά του, ή ακόμα δεν έχει βρει κοινούς κώδικες επικοινωνίας με τα υπόλοιπα παιδιά. Δεν είναι ανάγκη, λοιπόν, να του επισημάνουμε πως κάνει κάποιο λάθος, ούτε να το πιέσουμε να κάνει κάτι που δεν θέλει. Η πίεση μπορεί να το κάνει ακόμη πιο επιφυλακτικό και συγκρατημένο.

Τι να κάνετε:  Ξεκινήστεήπια να ενθαρρύνετε το παιδί να συμμετέχει και να βοηθήσετε να εξελιχθούν τα πράγματα ομαλά και ήρεμα γι’ αυτό. Βεβαιωθείτε ότι του δίνετε άφθονο χρόνο για να πλησιάσει την ομάδα των παιδιών και άπλετο χώρο για να πάρει τις δικές του αποφάσεις για το πότε θα συμμετέχει και μην μένετε δίπλα του, εκτός εάν είναι σαφές ότι σας θέλει κοντά.

Εάν δεν του αρέσουν οι μεγάλες ομάδες παιδιών και του προκαλούν άγχος, οργανώστε μία συνάντηση με ένα μόνο παιδάκι για να παίξουν. Μία ωραία ιδέα είναι επίσης, να καθίσετε και εσείς μαζί του και με ένα ή δύο παιδάκια ακόμη και να του δείξετε πώς να παίζει με τα άλλα παιδάκια.

Δεν μοιράζεται τα παιχνίδια του ή αρπάζει τα παιχνίδια των άλλων

Ορισμένες φορές οι γονείς νιώθουν άβολα όταν βλέπουν το παιδί τους να αρπάζει ένα παιχνίδι από τα χέρια ενός άλλου ή όταν αρνείται να μοιραστεί το παιχνίδι του, αφού αυτό έρχεται σε αντίθεση με τους καλούς τρόπους που έχουμε μάθει ως ενήλικες. ωστόσο, αυτή η συμπεριφορά είναι φυσιολογική για τα παιδιά που σ’ αυτές τις ηλικίες εκδηλώνουν ιδιαίτερα εγωιστικές τάσεις και αποτελούν φυσική εξέλιξη της ανάπτυξή τους.

Τι να κάνετε: Καταρχάς, προσπαθήστε να του διδάξετε την αξία του να μοιράζεται δίνοντας πρώτος εσείς το καλό παράδειγμα. Αργά ή γρήγορα θα μιμηθεί τη δική σας συμπεριφορά και θα γίνει πιο δεκτικό. Στη συνέχεια, μιλήστε του όχι για να το μαλώσετε, αλλά για να του εξηγήσετε τα συναισθήματα του άλλου παιδιού. Σίγουρα δεν θα δείτε δραστικά αποτελέσματα από τη μια στιγμή στην άλλη, αλλά σταδιακά θα επεξεργαστεί τις πληροφορίες που του δώσατε και θα το δείτε να αλλάζει στάση.

Τσακώνεται με το παραμικρό

Η επιθετικότητα των παιδιών μας, πάλι, είναι ένα σημάδι που χρειάζεται να μας ανησυχήσει αφού τις περισσότερες φορές κρύβει συναισθήματα όπως θλίψη ή ανασφάλεια. Σε αυτήν την περίπτωση χρειάζεται να είστε δίπλα του και να νιώσει την ασφάλεια και τη ζεστασιά που έχει ανάγκη.

Τι να κάνετε: Ο καλύτερος τρόπος για να «νικήσουμε» τον θυμό και τη θλίψη του παιδιού, είναι η απλή και ουσιαστική επικοινωνία. Προσπαθήστε να καταλάβετε γιατί νιώθει έτσι και δείξτε του την άνευ όρων αγάπη σας. Και όλα αυτά, μέσα σε ένα πλαίσιο αυστηρών ορίων που εξασφαλίζουν ένα ασφαλές και σταθερό περιβάλλον.

Παίρνει τη σειρά των άλλων παιδιών π.χ. στην τσουλήθρα

Όπως και στην περίπτωση του παιδιού που αρπάζει τα παιχνίδια από τα χέρια των άλλων παιδιών, έτσι κι εδώ το παιδί προσπαθεί να μας πει πως μεγαλώνει και περνάει την φάση του «εγωισμού» και του εγωκεντρισμού. Ωστόσο, η επέμβασή μας είναι απαραίτητη για να διασφαλίσουμε πως πρόκειται απλά για μία σύντομη φάση που θα το ωριμάσει και θα το κάνει πιο δοτικό.

Τι να κάνετε: Αφού το δώσετε το καλό παράδειγμα με τις πράξεις σας και τονίσετε τα συναισθήματα των άλλων παιδιών όταν τους παίρνει τη σειρά, δείξτε του τον τρόπο να διαπραγματεύεται αλλά και να σέβεται τις συμφωνίες του. Εάν δείτε ότι τίποτα από αυτά δεν έχει αποτέλεσμα, ίσως είναι καλό να μην επέμβετε την επόμενη φορά. Αφήστε το να  να αλληλεπιδράσει με το άλλο παιδί και να αντιληφθεί την αναστάτωση που του προκάλεσε.