Στις μέρες μας, αρκετά παιδιά διαγιγνώσκονται με ΔΕΠΥ (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας). Οι γονείς ανησυχούν για την επίδοσή τους στο σχολείο ή στις ξένες γλώσσες και αναζητούν ποικίλους τρόπους για την καλύτερη οργάνωση της μελέτης τους. Υπάρχουν, πιστεύετε, οι τρόποι αυτοί ή ο καθένας βαδίζει μόνος του σε ένα μονοπάτι που καταλήγει σε «αδιέξοδο;»
Η ΔΕΠΥ αποτελεί μία από τις βασικές εγκεφαλικές διαταραχές καθώς κάποιοι από τους νευρώνες συνδέονται ελλειμματικά στο πρόσθιο λοβό του παιδικού εγκεφάλου. Πρόκειται για μία διαταραχή που άλλοτε εμφανίζεται σε μεγάλο βαθμό και άλλοτε σε μικρότερο καθιστώντας την στην πιο ήπια μορφή της. Βασικοί παράγοντες όπως η κληρονομικότητα και οι καταχρήσεις (αλκοόλ, κάπνισμα) κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης εντατικοποιούν την εμφάνιση ΔΕΠΥ (ADHD) στα παιδιά.
Πώς καταλαβαίνει ο γονιός ότι το παιδί του υποφέρει από ΔΕΠΥ;
Αρχικά, έρευνες έχουν δείξει ότι τα παιδιά με ΔΕΠΥ παρουσιάζουν κάποιου είδους συναισθηματική υπερδιέγερση καθώς βιώνουν έντονα συναισθήματα που εναλλάσσονται σε μικρό χρονικό διάστημα. Πρόκειται κυρίως για αρνητικά συναισθήματα, όπως ο θυμός ή απογοήτευση, καθώς δυσκολεύονται να ολοκληρώσουν τις δραστηριότητες που αναλαμβάνουν. Συχνά αναφέρουν ότι ο χρόνος δεν επαρκεί για την διεκπεραίωση μίας εργασίας ή ότι μπερδεύονται κατά την ανάγνωση.
Η παρορμητικότητα, η έλλειψη συγκέντρωσης ή ρυθμού και η παραβατικότητα είναι επίσης χαρακτηριστικά της διαταραχής ελλειμματικής προσοχής δεδομένου ότι το σύστημα ειδικού ενδιαφέροντος του εγκεφάλου βρίσκεται σε συνεχή διέγερση υποβιβάζοντας έτσι τη λογική αντίληψη. Ποια είναι τα αποτελέσματα; Όπως είναι αναμενόμενο ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα των παιδιών με ΔΕΠΥ είναι η χαμηλή αυτοεκτίμηση και η απόρριψη από τους συμμαθητές και γενικότερα από τον περίγυρό τους. Δεν είναι λίγες μάλιστα οι φορές που τα παιδιά με ΔΕΠΥ γίνονται θύματα σχολικού εκφοβισμού λόγω της -κατά τα φαινόμενα- αλλόκοτης συμπεριφοράς τους… Η διάγνωση των παιδιών με ΔΕΠΥ γίνεται συνήθως κατά τη διάρκεια της πρώτης σχολικής ηλικίας, δηλαδή από την ηλικία των επτά ετών και έπειτα.
Πηγή εικόνας: https://kalimeristherapist.com/%CE%B4%CE%B5%CF%80%CF%85/
Πώς μπορεί να βοηθήσει ο γονιός το παιδί του;
Τα παιδιά με ΔΕΠΥ νιώθουν συνεχώς ότι ακυρώνεται η προσπάθεια τους, γι’αυτό και παρουσιάζουν μία γενικότερη σύγχυση κατά το διάβασμά τους. Για την καλύτερη οργάνωση τους, είναι σημαντικό ο χώρος μελέτης να είναι άρτια τακτοποιημένος και στο οπτικό τους πεδίο να υπάρχουν μόνο τα αντικείμενα που χρειάζονται. Η καθημερινή ρουτίνα αποτελεί επίσης μία έννοια κλειδί στην προσπάθεια οργάνωσης ενός μαθητή με ΔΕΠΥ, ενώ απαραίτητη κρίνεται και η χρήση χρωμάτων, post-it και σχεδιαγραμμάτων για τη μελέτη των παιδιών καθώς πρόκειται για παιδιά επιρρεπή στην εικόνα. Μην ξεχνάτε επίσης, να σημειώνετε καθημερινά σε κάποιο ημερολόγιο τα καθήκοντα των παιδιών καθώς και τις εξωσχολικές δραστηριότητες.
Τέλος, ας μην ξεχνάμε, ότι τα παιδιά με ΔΕΠΥ δεν είναι οκνηρά, όπως συχνά χαρακτηρίζονται. Πρόκειται για παιδιά που καταβάλλουν σαφώς μεγαλύτερη προσπάθεια στη μελέτη και στην καθημερινότητά τους Ας επιβραβεύσουμε την κάθε προσπάθεια και ας τους δείξουμε όλοι, εκπαιδευτικοί και γονείς, εμπιστοσύνη, ακόμη και τις στιγμές που ούτε εκείνοι δεν πιστεύουν στον ίδιο τους τον εαυτό! Μην ξεχνάτε να δείχνετε κάθε μέρα την αγάπη σας και το σεβασμό σας στους μικρούς μας φίλους… καθώς η αγάπη και η αποδοχή αποτελούν και τον μοναδικό τρόπο για να τους βοηθήσουμε να ανθίσουν!
Βιβλιογραφία – Πηγές:
Διαφοροποιημένη Διδασκαλία Θεωρητικές προσεγγίσεις & Εκπαιδευτικές πρακτικές, Παντελιάδου, Σ. & Φιλιππάτου Δ., Πεδίο, Αθήνα, 2013
Τι είναι η ΔΕΠ-Υ(n.d.), Aνακτήθηκε από: https://www.adhdhellas.org/2013-09-13-13-14-13/ti-einai
Ρηγίνα Προβιά
Αρθρογράφος
Καθηγήτρια & Εξετάστρια Γαλλικής Γλώσσας, Φιλόλογος
Διαβάστε περισσότερα για τη Ρηγίνα Προβιά εδώ.