Ο Φεβρουάριος μας αποχαιρετάει σιγά σιγά και η άνοιξη στέλνει τα πρώτα της σημάδια μέσα από τις υπέροχες αμυγδαλιές και τις κατακόκκινες παπαρούνες που άρχισαν να ανθίζουν. Με αγάπη, έρωτα και πάθος κι εμείς ολοκληρώνουμε το αφιέρωμα του μήνα «Η Πένα του Έρωτα» συνομιλώντας σήμερα με μία καλεσμένη που έρχεται για να ταράξει τα γαλήνια και αρμονικά νερά των προηγούμενων συγγραφέων και να μας δώσει ένα ανατρεπτικό τέλος για το τι εστί τελικά έρωτας στη σημερινή κοινωνία. Καλωσορίζουμε, λοιπόν, την Αναστασία Ολιβιέρη, καθηγήτρια Αγγλικής και Γαλλικής γλώσσας, συγγραφέα και μόνιμη κάτοικο του πιο γνωστού, ρομαντικού και γραφικού νησιού της Ελλάδας, τη Σαντορίνη.
– Αναστασία, καλώς ήρθες στο Hello Radio! Σε ευχαριστούμε που δέχτηκες την πρόσκλησή μας!
– Καλημέρα Κατερίνα, εγώ σας ευχαριστώ για την πρόσκληση! Είναι χαρά μου τόσο ως συγγραφέας, αλλά και ως άνθρωπος να βλέπω ότι υπάρχει κόσμος ανάμεσά μας που ενδιαφέρεται για τη συγγραφή κι ακόμα περισσότερο, για τον τρόπο με τον οποίο ο εκάστοτε συγγραφέας αντιλαμβάνεται μία έννοια, στη συγκεκριμένη περίπτωση, τον έρωτα.
– Πες μας λίγα λόγια για εσένα και την καταγωγή σου. Ταξίδεψέ μας στα παραθαλάσσια μέρη όπου μεγάλωσες.
– Γεννήθηκα στην Πάτρα Αχαΐας, όπου και πέρασα το πρώτο μέρος της παιδικής μου ηλικίας. Μια μέρα, η μητέρα μου με έβαλε να διαλέξω τυχαία ένα νησί του Αιγαίου που θα ήθελα να πάμε διακοπές. Ήμουν σε αρκετά μικρή ηλικία – τριών ετών – οπότε καταλαβαίνεις ότι δεν γνώριζα από πριν κανένα από τα νησιά. Το νησί το οποίο επέλεξα ήταν η Σαντορίνη. Με το που κατεβήκαμε από το καράβι και είδαμε την Καλντέρα, το ερωτευτήκαμε αμέσως, με αποτέλεσμα να ερχόμαστε κάθε χρόνο μέχρι την ηλικία των έντεκα ετών. Λίγο πριν τελειώσω το δημοτικό πήραμε την απόφαση να μετακομίσουμε εδώ οριστικά. Έχοντας ξένες ρίζες και από τους δύο γονείς μου – η μητέρα μου κατάγεται από την Αμερική και ο παππούς μου, από την πλευρά του πατέρα μου, από την Ιταλία – έκανε αυτή την αλλαγή να μοιάζει πιο εύκολη και πιο αληθινή. Αναπολώντας, λοιπόν, τα παιδικά μου χρόνια και αυτή τη μετακόμιση, πιστεύω ότι ήταν το καλύτερο βήμα της ζωής μας. Πραγματικά το να ζω μπροστά στη θάλασσα είναι η μεγαλύτερη ελευθερία που θα μπορούσα να έχω ζητήσει ποτέ μου.
– Τι έχεις σπουδάσει και με τι έχεις ασχοληθεί ως τώρα;
– Είμαι απόφοιτη της Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Οι ξένες γλώσσες ήταν κάτι που με ενδιέφερε πάρα πολύ από μικρή, δεδομένου ότι τα Αγγλικά ήταν εξίσου μητρική γλώσσα για μένα, όπως και τα Ελληνικά. Ξεκίνησα Γαλλικά από πολύ μικρή ηλικία, καθώς η μητέρα μου ήταν ιδιοκτήτρια κέντρου ξένων γλωσσών και τα ερωτεύτηκα αμέσως. Όπως καταλαβαίνεις, ο έρωτας υπήρχε στη ζωή μου σε όλες τις πτυχές της ηλικίας μου, με όλες τις διαφορετικές μορφές που μπορεί να λαμβάνει. Το τελευταίο σεμινάριο που παρακολούθησα σχετικά με τη Δημιουργική Γραφή μέσω του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, μου έδωσε ακόμη μεγαλύτερη έμπνευση, αλλά και βάσεις, έτσι ώστε να εξελίσσομαι όλο και περισσότερο στο κομμάτι της συγγραφής.
– Ποια είναι τα χόμπι σου; Πώς απολαμβάνεις τη ζωή στην καθημερινότητά σου;
– Τα Ιταλικά είναι το καινούργιο κομμάτι στη ζωή μου. Συνεχίζοντας την παράδοση με τις ξένες γλώσσες λατρεύω να μαθαίνω κάτι καινούργιο συνεχώς, οπότε δεδομένου ότι αυτή η γλώσσα αποτελεί κομμάτι μου, θέλω να την κατακτήσω όπως και τις άλλες δυο. Εκτός από αυτό, λατρεύω την ανάγνωση λογοτεχνικών βιβλίων. Το τελευταίο διάστημα απολαμβάνω να διαβάζω ποίηση, ένα είδος που με συναρπάζει ίσως επειδή είναι κάτι το διαφορετικό. Ίσως να είναι μια καλή ευκαιρία για να ασχοληθώ με αυτό στο μέλλον! Ποτέ δεν ξέρεις! Η μουσική είναι επίσης ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ημέρας μου. Υπάρχει άραγε καλύτερο πράγμα από το να ακούς το αγαπημένο σου τραγούδι και να βλέπεις το ηλιοβασίλεμα της Σαντορίνης; Να σου πω την αλήθεια και μόνο κοιτάζοντας τη δύση του ήλιου στην Καλντέρα εμπνέομαι για ακόμη περισσότερα έργα!
– Μίλησέ μας για τον μεγάλο σου έρωτα, την ποίηση και τη συγγραφή! Πότε και πώς ξεκίνησες να γράφεις; Πες μας για τις διακρίσεις σου σε διαγωνισμούς ποίησης.
– Ξεκίνησα να γράφω από πάρα πολύ μικρή ηλικία. Θυμάμαι ότι ήμουν ακόμη στο δημοτικό όταν άφηνα τα μαθήματά μου για να γράψω ένα ποίημα ή μια ιστορία από φόβο μήπως την ξεχάσω. Η λογοτεχνία ήταν το αγαπημένο μου μάθημα, γιατί με έκανε να ανακαλύπτω όλο και περισσότερες πτυχές τόσο για τον δικό της κόσμο, όσο και για τον εαυτό μου. Στο γυμνάσιο είχα τη χαρά και την τιμή να συμμετάσχω στη λογοτεχνική ομάδα του σχολείου με μία από τις αγαπημένες μου καθηγήτριες που μας δίδασκε τότε λογοτεχνία, με αποτέλεσμα να μπορώ να μάθω όλο και περισσότερες τεχνικές και να κερδίσω σε ένα λογοτεχνικό διαγωνισμό στο οποίο είχα δηλώσει συμμετοχή, με το διήγημά μου να δημοσιεύεται στη σχολική εφημερίδα. Το 2014 ξεκίνησα να συμμετέχω σε διαγωνισμούς ποίησης και διηγημάτων αποσπώντας το πρώτο μου βραβείο στον ένατο Πανελλήνιο Διαγωνισμό στην κατηγορία Ποίηση Εφήβων. Αυτή ήταν η αρχή για πολλές ακόμη συμμετοχές και διακρίσεις, με τη μεγαλύτερη να είναι στο δέκατο Παγκόσμιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό από τον Ελληνικό Πολιτιστικό Όμιλο Κυπρίων Ελλάδας (Ε.Π.Ο.Κ), όπου και έλαβα το δεύτερο βραβείο για το έργο μου με τίτλο «Η Απόφαση». Είχα την τιμή όλες μου οι διακρίσεις να έχουν εκδοθεί και σε χαρτόδετη μορφή, έτσι ώστε να μπορούν να είναι διαθέσιμες σε όλους τους αναγνώστες, σημειώνοντας με αυτό τον τρόπο έξι ξεχωριστές εκδόσεις.
– Το 2023 κυκλοφόρησε το πρώτο σου βιβλίο με τίτλο «Κασσάνδρα». Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε; Τι το ξεχωρίζει από άλλα αντίστοιχα μυθιστορήματα;
– Το 2023 κατάφερα να κάνω ένα ακόμα μεγαλύτερο βήμα προς τη συγγραφή. Η έκδοση του βιβλίου μου με τίτλο «Κασσάνδρα» και η κυκλοφορία του ήταν και παραμένει ένα όνειρο για μένα. Είναι ένα μυθιστόρημα τόσο ρομαντικό, όσο και μυστηρίου το οποίο αγγίζει τον αναγνώστη για τον λόγο το ότι διαφέρει από αντίστοιχα του είδους του. Παρουσιάζει γλαφυρά την ανάγκη για ελευθερία σε συνδυασμό με την απελπισία και τον πόνο που μας οδηγούν σε κρυφά μονοπάτια. Η ανάγκη μας για μια νέα, περιπετειώδη ζωή μας κάνει να αψηφούμε τους κανόνες και να παίρνουμε τις λάθος αποφάσεις, πολλές φορές εν γνώσει μας. Αδιαφορώντας, έτσι, για τον κίνδυνο, επιλέγουμε την ελευθερία γνωρίζοντας αρκετά καλά πως για όλα υπάρχει ένα τίμημα που στο τέλος μας καταστρέφει ολοκληρωτικά. Όπως καταλαβαίνεις, είναι ένα μυθιστόρημα με ανατρεπτική πλοκή που κάνει τον αναγνώστη να δεθεί μαζί του από την πρώτη στιγμή και να ταυτιστεί με τους ήρωες βλέποντας στα μάτια τους, κομμάτια του ίδιου του του εαυτού. Η μοναδικότητά του βρίσκεται στον τρόπο με τον οποίο αναδεικνύεται η σχέση ανάμεσα στην απόγνωση, ως αποτέλεσμα του ατέρμονου έρωτα και της αγωνίας, που προκύπτει από τις ψευδαισθήσεις που δημιουργεί το ίδιο μας το μυαλό. Με αυτόν τον τρόπο, ο αναγνώστης καταλήγει στο εξής συμπέρασμα: Μήπως όλα αυτά που ζει στην πραγματική του ζωή και που θεωρεί αληθινά είναι εξίσου μια ψευδαίσθηση;
– Ποιες είναι οι κύριες πηγές έμπνευσής σου;
– Ο αγαπημένος μου συγγραφέας είναι ο Edgar Allan Poe, ο οποίος παρουσιάζεται και μέσα στο ίδιο το βιβλίο. Αυτό που θαυμάζω σε αυτόν είναι η ικανότητά του να παρουσιάζει κάτι, μία έννοια ή ακόμα, κι ένα συναίσθημα, πράγματα τα οποία είναι σχετικά γνώριμα κι έπειτα να τα αναιρεί ή να τους δίνει μια άλλη αίσθηση, πιο διαφορετική, λιγότερο γνώριμη, αν θέλεις. Παρόλα αυτά, πιστεύω ότι κι η ίδια η ζωή έρχεται πολλές φορές να αναιρέσει τα δεδομένα ή τις καταστάσεις που θεωρούμε γνώριμες.
– Γιατί γράφεις; Τι μηνύματα θέλεις να περάσεις στο αναγνωστικό κοινό σου;
– Η συγγραφή είναι ο τρόπος έκφρασής μου. Η αλήθεια είναι πως πολλές φορές προτιμώ να γράφω, παρά να μιλώ. Μέσα από τα έργα μου θέλω να περάσω στο αναγνωστικό μου κοινό ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο στη ζωή μας. Πολλά πράγματα έρχονται και φεύγουν κι άλλα μένουν σταθερά, αλλά χάνουν τη σημασία που είχαν πριν. Πιστεύω ακράδαντα πως τίποτα στη ζωή μας δεν έχει μόνο μια έννοια αρκεί να το ανακαλύψουμε και να επιλέξουμε εμείς οι ίδιοι τι θέλουμε να σημαίνει για εμάς.
– Ποιο είναι το μότο σου;
– Να παίρνεις πάντα τις αποφάσεις που θεωρείς εσύ σωστές για τον εαυτόν σου χωρίς να σε νοιάζει η γνώμη των άλλων. Επίσης, δεν πιστεύω στην τύχη, οπότε θεωρώ πως αν κάτι είναι να γίνει, θα γίνει παρά τις δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίζεις τη δεδομένη στιγμή. Μπορεί να καθυστερήσει, μπορεί να έρθει εκεί που δεν το περιμένεις, αλλά στο τέλος όλα γίνονται έτσι όπως πρέπει να γίνουν.
– Αν μπορούσες να αλλάξεις κάτι στον κόσμο μας, τι θα άλλαζες;
– Θα ήθελα ο κόσμος να ήταν πιο «ανοιχτός». «Ανοιχτός» σε νέες ιδέες, σε νέες αντιλήψεις. Να μην φοβάται να δοκιμάζει κάτι διαφορετικό. Να μπορεί να κάνει τα πράγματα που θέλει, να παίρνει τις αποφάσεις που τον κάνουν πραγματικά χαρούμενο κι όχι αυτές που είναι πιο βολικές, μόνο και μόνο επειδή φοβάται να βγει από τη ρουτίνα του ή επειδή τρέμει την κριτική που μπορεί να δεχτεί από τον υπόλοιπο κόσμο. Πιστεύω πως αν δεν τολμήσεις να είσαι ο εαυτός σου, ακόμα και αν αυτό σε κάνει να χάσεις πολλούς από τους ανθρώπους που είναι γύρω σου, τότε έχεις αποτύχει, γιατί μια ζωή θα συμβιβάζεσαι σε κάτι ξένο από σένα και θα υποτιμάς τον εαυτόν σου υποβαθμίζοντάς τον σε κάτι λιγότερο από αυτό που αξίζει, σε μια δυστυχία που όσο και να προσπαθήσεις στο τέλος να αποφύγεις, θα είναι μάταιο.
– Όπως γνωρίζεις, το θέμα του μήνα στη στήλη συνεντεύξεων είναι «Η Πένα του Έρωτα». Τι είναι λοιπόν ο έρωτας για εσένα;
– Για εμένα ο έρωτας έχει πολλές μορφές. Άλλοτε συμβολίζει κάτι θετικό, κάτι που σε κάνει να βγεις έξω από τα νερά σου, να πάρεις αποφάσεις που σε κάνουν χαρούμενο, που σε κάνουν να νιώθεις ζωντανός. Άλλοτε, όμως, σε οδηγούν σε λανθασμένες επιλογές. Σε κάνουν να χάνεις την εικόνα της πραγματικότητας και να ζεις σε μια ψευδαίσθηση που μπορεί για εσένα να φαίνεται αληθινή, αλλά όμως δεν είναι.
– Αναστασία, σε ευχαριστούμε θερμά για την υπέροχη αυτή συνέντευξη! Περιμένουμε ανυπόμονα τα νέα σου διαμάντια. Σου ευχόμαστε υγεία, δημιουργικότητα και επιτυχία σε κάθε σου βήμα!
– Σε ευχαριστώ πολύ, Κατερίνα! Γνωρίζοντας ότι και εσύ είσαι συγγραφέας, σου εύχομαι ολόψυχα να συνεχίσεις την καταπληκτική δουλειά που κάνεις και να αφήσεις την πένα και τη φαντασία σου να σε οδηγήσει στα καλύτερα μονοπάτια της ψυχής σου.
