Παιδιά vs Γονείς !
Τα παιδιά δεν έρχονται στον κόσμο με οδηγίες χρήσης.
Οι γονείς, δεν σημαίνει ότι επειδή μια φορά και έναν καιρό ήταν παιδιά ξέρουν κιόλας τι πρέπει να κάνουν όλες τις φορές. Είπαμε, δεν υπάρχει manual.
Και φυσικά δεν χρειάζεται να ψάχνουμε για νικητή.
Η κατάσταση πολλές φορές είναι δύσκολη για όλους, αλλά ας πάρουμε μια βαθιά ανάσα!
Για τα παιδιά μιλάω, οι γονείς θα χρειαστεί να πάρουν μεγαλύτερες και περισσότερες ανάσες.
Καλό είναι, λοιπόν, να μπορέσουμε να κρατήσουμε μια ισορροπία. Nα βρούμε έναν τρόπο έτσι ώστε να μην φτάνουμε σε άκρα ούτε οι μικροί ούτε οι μεγάλοι. Να αποφύγουμε δηλαδή φωνές, τσιρίδες, χτύπημα πόρτας, πέταμα διαφόρων πραγμάτων και άλλα τέτοια. Μιας και δεν υπάρχει manual, όπως είπαμε, ας πάμε δοκιμαστικά.
Πηγή εικόνας: https://studyfinds.org/parents-have-2184-arguments-with-their-children-each-year-study-finds/
Όσο γράφω όλα αυτά, ξυπνάει το παιδί μέσα μου και είναι λες και με τραβάει από το χέρι για να κάνω μια σκανδαλιά. Μοιάζει και λίγο με παιχνίδι όλο αυτό.
Και επειδή πάντα και ακόμα και τώρα μου αρέσουν πολύ τα παιχνίδια, ας κάνουμε κάτι με αυτά.
Ας δοκιμάσουμε, λοιπόν, το παιχνίδι του κωφού. Το σκέφτηκα χτες, την ώρα που μαγείρευα…
Θα ξεκινήσω σήμερα με τα παιδιά. Για παράδειγμα:
Αν γυρίσετε σπίτι και η μαμά, σας πει: «Πλύνε τα χέρια σου και έλα να φάμε, έχουμε φασολάδα….»
Μην εκνευριστείτε, πλύντε τα χέρια σας και με ένα χαμόγελο πείτε : «Μα δεν είναι σωστό αντί για φαγητό να πιω πορτοκαλάδα…»
Φυσικά με αυτή την απάντηση δεν θα αποφύγετε τα υπέροχα αυτά όσπρια. Η μαμά θα επιμείνει, θα σας διορθώσει πιθανών να αρχίσει ήδη να εκνευρίζεται.
Και τότε μπορείτε να συνεχίσετε: «A, είπες φασολάδα, νόμιζα πως το απαγόρευσαν σε όλη την Ελλάδα!»
Δοκιμάστε και άλλες προτάσεις τελειώνοντας με λέξεις σε -άδα, όπως για παράδειγμα: ζαλάδα, αχιβάδα, χαραμάδα, εξυπνάδα, μακαρονάδα, κουτουράδα, βαρκάδα.
Τι έχουμε πετύχει μέχρι τώρα;
Από τη μια μεριά, έχουμε ένα παιδί με καλή διάθεση.
Από την άλλη μεριά έχουμε μια μαμά που σίγουρα δεν ήταν έτοιμη για μια τέτοια συμπεριφορά.
Στη μέση έχουμε φασολάδα.
Η πρότασή μου είναι να ξεκινήσετε να τρώτε και να συνεχίσετε το παιχνίδι του κωφού.
Απαντήστε με ομοιοκαταληξίες. Δεν χρειάζεται όλα να βγάζουν νόημα.
Συνεχίστε να τρώτε φασολάδα.
Μετά από λίγη ώρα θα έχουμε από τη μια μεριά ένα παιδί με καλή διάθεση και χορτασμένο.
Από τη άλλη μεριά θα έχουμε μια μαμά που τουλάχιστον θα έχει χαμογελάσει. Αν πετύχουμε το πρώτο χαμόγελο, συνεχίζουμε μέχρι και η μαμά να μπει στο παιχνίδι της ομοιοκαταληξίας.
Θα πετύχουμε άραγε να έχουμε μαμά και παιδί χαρούμενους; Σίγουρα δε θα μάθουμε αν δεν δοκιμάσουμε. Το σίγουρο είναι ότι η φασολάδα θα τελειώσει και δεν θα χρειάζεται να την φάτε και αύριο.
Επίσης, σε αυτό το παιχνίδι, δεν χρειάζεται να ξεκινήσει ο μικρότερος, σκεφτείτε μια φορά να ξεκινήσει ο μεγαλύτερος. Έτσι για να δούμε τι θα γίνει, τι λέτε;
Πηγή εικόνας: https://www.muhealth.org/our-stories/eating-together-eat-better
Δοκιμάζουμε;
Γκρινιάζουμε, μοιάζουμε, γιορτάζουμε, ωριμάζουμε… διασκεδάζουμε!
Και φυσικά, να μην ξεχνάμε τα παιδιά μας να αγκαλιάζουμε!
Λίνα Σωτηροπούλου
Αρθρογράφος
Συγγραφέας παιδικών βιβλίων, Λογίστρια
Διαβάστε περισσότερα για τη Λίνα Σωτηροπούλου εδώ.