Η μάθηση της μουσικής είναι μια πολύτιμη εμπειρία για τα παιδιά και πιο συγκεκριμένα, η διδασκαλία πιάνου αποτελεί ένα εξαιρετικό μέσο για την ανάπτυξη των δεξιοτήτων τους. Πέρα από την εκμάθηση ενός μουσικού οργάνου, η διαδικασία αυτή ενισχύει την αυτοπεποίθηση, τη διανόηση, και τη δημιουργικότητα των παιδιών, εφόδια που θα συντροφεύουν μια ζωή. Τέλος στην εποχή του διαδικτύου, τεχνολογία και μουσική συνδυάζονται ανοίγοντας νέους δημιουργικούς ορίζοντες.
Η διδασκαλία πιάνου σε παιδιά απαιτεί μια ειδική προσέγγιση. Οι μικροί μαθητές χρειάζονται όχι μόνο τεχνική καθοδήγηση στο πώς να παίζουν τα πλήκτρα, αλλά και ένα περιβάλλον που τους ενθαρρύνει να εκφράσουν τον εαυτό τους μέσα από τη μουσική. Τον ρόλο αυτό τον αναλαμβάνει ο δάσκαλος ως καθοδηγητής και έπειτα ο γονιός ως υποστηρικτής. Ο δάσκαλος πρέπει να είναι ευαίσθητος στις ανάγκες και τις δυνατότητες κάθε παιδιού, προσφέροντας εξατομικευμένη προσέγγιση και ενθαρρύνοντας τη διασκέδαση κατά τη διάρκεια του μαθήματος.
Ένας από τους βασικούς στόχους της διδασκαλίας πιάνου είναι η ενίσχυση της ακουστικής και αισθητηριακής ευαισθησίας των παιδιών. Μέσω της μουσικής, τα παιδιά μπορούν να μάθουν να αναγνωρίζουν διαφορές στον ήχο και να αναπτύξουν την ικανότητά τους να εκφράζονται με διάφορους τρόπους. Επίσης, η πρακτική της εκτέλεσης μουσικών κομματιών ενισχύει τη μνήμη και την προσοχή των παιδιών, ενώ τους διδάσκει τη σημασία της αφοσίωσης και της επίμονης προσπάθειας για την επίτευξη των στόχων τους.
Ενώ η τεχνολογία και το διαδίκτυο έχουν γίνει αναπόσπαστο μέρος της ζωής μας, είναι σημαντικό να διατηρήσουμε έναν ισορροπημένο τρόπο ζωής για τα παιδιά, περιλαμβάνοντας και δραστηριότητες που απαιτούν φυσική δραστηριότητα και διανοητική απασχόληση. Η καθιστική φύση της διδασκαλίας πιάνου προσφέρει μια αξιοσημείωτη αντίζηλο σε έναν κόσμο όπου τα παιδιά συχνά περνούν πολλές ώρες μπροστά σε οθόνες. Ενώ η μάθηση μέσω του διαδικτύου μπορεί να είναι χρήσιμη και εκπαιδευτική, η πρακτική της εκμάθησης ενός μουσικού οργάνου απαιτεί μια διαφορετική προσέγγιση και αφοσίωση. Μέσω της ενασχόλησης με το πιάνο, τα παιδιά αναπτύσσουν την ικανότητα της συγκέντρωσης και της αυτοεκτίμησης, καθώς και την αίσθηση επίτευξης και επιβράβευσης μέσω της βελτίωσης των δεξιοτήτων τους στο πιάνο. Η τέλεια γραμμή ισορροπίας σε αυτή την περίπτωση θα ήταν η εκμάθηση μουσικών κομματιών μέσω εφαρμογών όπως επίσης και η ώθηση στην αυτοσχέδια μουσική δημιουργία κατευθείαν σε μουσικό πρόγραμμα με καθοδήγηση εκπαιδευτικού.
Εκτός από τα προφανή οφέλη για την ατομική ανάπτυξη του κάθε παιδιού, η διδασκαλία πιάνου έχει επίσης θετικές επιδράσεις στην ανάπτυξη των κοινωνικών του δεξιοτήτων. Τα μαθήματα μπορούν να προσφέρουν μια ευκαιρία για την αλληλεπίδραση και τη συνεργασία με άλλα παιδιά μέσα σε ένα ομαδικό περιβάλλον. Και εδω τονίζουμε ότι ένας από τους βασικούς ρόλους του δασκάλου είναι να μυήσει τους συμμαθητές στον δημιουργικό τρόπο ψυχαγωγίας και διασκέδασης παράγοντας μουσική και όχι η στείρα αποστήθιση κλασικού ρεπερτορίου, αντικείμενο που δεν έλκει τόσο τα σημερινά παιδια.
Τελικά, το να διδάσκει κανείς πιάνο σε ένα παιδί δεν είναι απλά μια διαδικασία μάθησης ενός οργάνου. Είναι ένα ταξίδι εξερεύνησης της μουσικής και του εαυτού τους, που ενισχύει τις δεξιότητες τους και τους προσφέρει ένα μοναδικό μέσο εκφραστικότητας, ευχαρίστησης και φυσικά…έμπνευσης!
Βιβλιογραφία – Πηγές:
Ferguson, H. O., & Kinscella, H. G. (1922). Public School Piano Classes as a Community Asset. Music Supervisors’ Journal, 9(2), 45–46. https://doi.org/10.2307/3382264
Toyne, S. (2021). Music. In A. S. Cuthbert & A. Standish (Eds.), What Should Schools Teach?: Disciplines, subjects and the pursuit of truth (2nd ed., pp. 103–121). UCL Press. https://doi.org/10.2307/j.ctv14t475s.13
Σταυρούλα-Αναστασία Καμακάρη
Αρθρογράφος
Διεθνολόγος, Εκπαιδευτικός, Επαγγελματίας Μουσικός
Διαβάστε περισσότερα για τη Σταυρούλα-Αναστασία Καμακάρη εδώ.